Yeşilçam’ın en parlak yıldızıydı… Yıllar acımasızca elinden her şeyini alıp geçti… Geride solgun hatıraları kaldı

Hayatın daha farklı aktığı, kitle irtibat araçlarının daha kısıtlı olduğu, meskenlerin baş köşesine TV’nin değil radyonun kurulduğu o eski vakitler…

İnsanların kış aylarında kapalı sinema salonlarını doldurduğu, yaz aylarında da gökyüzünün altında kurulan o geniş perdeye bakarak birkaç saatliğine de olsa farklı dünyalara gittiği vakitler.

Günümüzün teknolojiyle haşır neşir nesilleri için bunlar tahminen “tarih öncesi” bir hikaye üzere geliyor kulağa. Lakin o periyodun gerçekleri böyleydi.

Sinema, insanların en büyük cümbüşüydü.

Bir vakitler siyah beyaz sinemaların en ‘renkli’ hikayelerini anlatan yıldızlarından biriydi ünlü oyuncu. 

O geniş perdede anlatılan hikayeler o denli çok etkilerdi ki seyirciyi…. Arbede sahnelerinde sinemanın “esas çocuğuna” dayanak veren tezahüratlar yükselirdi.

Aşıklar ayrıldığında seyirci de onlarla birlikte ağlar, sevenler kavuştuğunda ise güya kendileri kaybettikleri aşklarına sarılıyormuş üzere sevinirdi.

O vakitlerde perdeden akıp giden hikayeler tahminen seyirciyi hiç bilmediği bir dünyaya götürüyordu. Lakin sinemalar renkli bile değildi, siyah beyazdı. Bazen de gri…

Yine de o dünya, seyirci için rengarenkti.

SİYAH BEYAZ SİNEMALARIN EN RENKLİ YILDIZLARINDAN BİRİYDİ
İşte o vakitlerde da her devir olduğu üzere seyirciye renkli hikayeler anlatan siyah beyaz sinemaların yıldızları vardı.

O vakitler bugünkü üzere toplumsal medya da olmadığından Yeşilçam sinemalarının yıldızları bir manada ulaşılmazdı….

Hayatları hakkında çok fazla bilgi sahibi olmak mümkün değildi. Fakat birebir vakitte bir o kadar da yakındılar seyirciye. Zira bir setten başkasına koşarlar bir ay içinde birkaç sinemada oynarlardı.

O yıldızların birçok artık bu dünyadaki serüvenlerini çoktan tamamladı. Kimileri da hayatta olsalar bile kameraların karşısından çekildi.

Ama hepsinin ortak bir özelliği var ki hiç unutulmadılar. Seyircinin hafızasındaki yerleri asla silinmedi.

İşte artık bunlardan birini hatırlayalım ve bu dünyaya veda etmesinin 30’uncu yıl dönümünde onu bir defa daha bıraktığı anılarla analım istedik.

KABARIK TARANMIŞ SAÇLAR, İNCECİK TOPUKLU AYAKKABILAR
Bir vakitler, periyodun modasını belirleyen biçimde taranmış saçları, incecik topuklu ayakkabıları üzerinde dans eder üzere yürüyüşü, kabarık etekli elbiseleriyle bugün bile birtakım bayanların giysi stilini etkileyen biri bu.

Yeşilçam’a hoşluğu ve zarafetiyle damgasını vurmuş Küçük Hanımefendi… Yani Belgin Doruk!

‘BURNUNUN UCUNAN KİRPİĞİNİN GÖLGESİNE KADAR GÜZEL’: Onun, sonu hüzünlü biten hayat hikayesine geçmeden evvel yeniden bir periyodun ustalarından Zeki Müren’in Doruk’u nasıl tanımladığını hatırlayalım. Çok sayıda sinemada birlikte kamera karşısına geçtiği rol arkadaşını on yıllar uzunluğu hafızalardan silinmeyen şu sözlerle tanımlamıştı Müren: “Burnunun ucundan kirpiğinin gölgesine kadar hoş.”

Yeşilçam’ın birinci büyük yıldızlarından biri olan Doruk, bu dünyadan gideli, tam 30 yıl oldu. Son nefesini verdiğinde yalnızca 59 yaşındaydı. 

Ama sinemalarıyla, o nazik gülümsemesiyle hafızalardan silindiğini söylemek zor! Bunun nedeni de yalnızca oynadığı sinemalar değil; benzerine sinemalarda bile sıkıntı rastlanacak hayat hikayesi.

ANNESİ SAYESİNDE SİNEMA TUTKUNU OLDU
Türk sinemasının bilhassa siyah- beyaz devrine birçok sinemasıyla damgasını vuran Belgin Doruk, 1936 Ankara doğumlu. Aile sonradan İstanbul’a taşındı.

Belgin Doruk’un sinema sevgisi daha küçücük yaşında annesi Refet Hanım sayesinde oldu. Şiirler de yazan Refet Hanım, bir sinema tutkunuydu. Belgin de annesiyle birlikte çok sayıda sinema izleyerek büyüdü… Ortaokul yıllarında ise hayali sinema oyuncusu olmaktı.

Bu hayalin bir sonucu olarak da devrin en ünlü mecmualarını takip ediyordu. Günün birinde Yıldız Mecmuası’na bir fotoğrafını yolladı. Katıldığı müsabakada birinci olup da dergiye kapak pozu verdiğinde ise yer yerinden oynadı.

Henüz 15 yaşındaydı ve okulu bu kadar küçük bir kızın dergiye kapak pozu vermesini onaylamadı. Belgin’e ” Ya okul ya sinema” dediler o ise hayallerinin peşinden gitmeyi tercih etti. Okulun davranışına sonlanan annesi başka kızını da okuldan aldı.

HOLLYWOOD HAYALLERİ YARIM KALDI
1952 yılında Belgin Doruk, Çakırcalı Mehmet Efe’nin Definesi sinemasıyla oyunculuğa başladı. Bir yıl sonra Türkiye Hoşu müsabakasına katıldı. Ancak ikincilikle yetinmek durumunda kaldı.

O sırada birinci sinemasının imalcisi ve sonradan kocas ıolan Faruk Kenç’in Belgin Doruk için hayalleri vardı. Şayet dünya hoşu seçilirse Hollywood kapıları da açılacaktı.

Ama bu planlar suya düştü. Türkiye Hoşu tacı yerine ikinci seçilen Belgin Doruk, Avrupa Hoşu müsabakasına katıldı. Oradan da üçüncülükle döndü.

1952’de şimdi bir ortaokul öğrencisiyken Yıldız Dergisi ve İstanbul Sinema’nın açtığı müsabakayı kazanarak sinemaya adım attı.

Aynı müsabakayı Doruk’un uzun yıllar rol arkadaşlığı yaptığı Ayhan Işık ve Yetenekli Özerdem de kazanmıştı.

YAKIN DOSTUNU ÇOK ERKEN KAYBETTİ
Zaten Belgin Doruk da kendisi üzere yarışla sinemaya adım atan Aylan Işık’la kamera karşısında güzel bir ikili oluşturdu.

Birlikte çevirdikleri ‘Küçük Hanımefendi’ serisi çok tutuldu. Melodramların ve duygusal güldürülerin değişmez oyuncusu oldu.

Işık ile birinci kere Öldüren Kent sinemasında kamera karşısına geçen Doruk, yaptığı bir açıklamada, yakın dostluklarına ait şu sözleri kullanmıştı:

“Yarışmadan sonra ben de Ayhan da 3 sinema yaptık. Dördüncü sinemada buluştuk. Hoş bir sinemaydı. 1953 yılından sonra kamera önünde 22 yıl beraberliğimiz oldu. Onun haricinde, ailece de çok uygun dost olduk. Biz bir sac ayağıydık. Ayhan, eşi, ben, Özdemir, Çolpan ve Sadri. Seyahatlerimiz oldu. Çok tatlı, acı anılarımız vardı. Yazık oldu. Her vakit düşünürüm. O kadar erken gitti ki. Niçin gitti?”

KAÇ NESLİN GÖZÜNDE ‘KÜÇÜK HANIMEFENDİ’
Doruk, 1970’te yapılan 2. Adana Sinema Şenliği’nde ‘Yuvanın Bekçileri’ sinemasıyla En Düzgün Bayan Oyuncu mükafatını aldı.

Neriman Köksal, Kenan Pars, Muzaffer Tema ve Aziz Basmacı ile 1955’te “Ölüm Korkusu” sinemasında oynayan sanatçı, Zeki Müren’le başrolü paylaştığı “Son Beste”, 1957’de ise Turan Seyfioğlu ile başrol oynadığı “Çölde Bir İstanbul Kızı” sinemalarında rol aldı. Son Beste sinemada inanılmaz bir ilgi gördü.

Başarılı oyuncu, Nejat Saydam’ın yönettiği, sinemanın unutulmazları ortasında yer alan 1961 imali “Küçük Hanımefendi” sinemasında başrolleri Ayhan Işık ve Sadri Alışık ile paylaştı.

Film, yılın en çok izlenen ve en beğenilen üretimlerinden biri olup, çok olumlu tenkitler alınca, birebir takımla 1962’de “Küçük Hanım Avrupa’da”, “Küçük Hanımın Kısmeti” ve 1970’te “Küçük Hanımın Şoförü” isimli devam sinemaları çekildi.

Usta sanatçı Zeki Müren ile de birçok sinemada rol alan Doruk, 1959’da “Kırık Plak”, 1961’de “Hep O Şarkı”, 1962’de “Bahçevan”, 1963’te “İstanbul Kaldırımları”, 1964’te ise “Hayat Bazen Tatlıdır” isimli üretimlerde oynadı.

ŞARKI KELAMLARINI UNUTTU… SAHNE HAYALİ SUYA DÜŞTÜ
Çalkantılı bir özel hayat sürdürdü Doruk. Evvel kendisinden 30 yaş büyük bir adama, birinci eşi Faruk Kenç’e aşık olup evlendi. Bu evlilikten bir kızı oldu.

Sonra da ikinci evliliğini Özdemir Birsel ile 1961’de ikinci evliliğini yaptı. Oğlu Aydın, 1967’de dünyaya geldi. İkinci eşinde de aradığı memnunluğu yakalayamadı Belgin Doruk.

Eşinin iş gereği sık sık seyahate çıkması yüzünden kendisini kopkoyu bir yalnızlığın içinde buldu. Doruk 1970’li yılların başında periyodun en ünlü gazinosu Çakıl’da sahneye çıkmaya da hazırlanmış. Lakin söyleyeceği müziğin kelamlarını unutunca bu hayali de suya düştü.

‘YALNIZLIK DOSTUM OLDU’
Yaşadığı düşünceler hem sıhhatini bozdu hem de kilo almasına neden oldu. 70’li yıllarda Ortaköy Şifa Yurdu’nda bir mühlet tedavi gördü. Lakin kilo vermek için kullandığı haplar ona büyük ziyan verdi.

Hafızası düzgünce zayıfladı, kimi sözcükleri hatırlayamaz oldu.

Yaşadığı zahmetlerin tesiriyle aldığı fazla kilolardan kurtulmak için amfetaminli ilaçlar kullandı. Fakat bu ilaçlar hudut sistemini alt üst etti. Daha fazla kilo almaya başladı.

Sonradan “dostum oldu” dediği yalnızlığı fazla uzun sürmedi Doruk’un. 26 Mart 1995’te hayata gözlerini yumdu. Geride eski İstanbul’un Arnavut kaldırımı sokaklarındaki topuk sesleri ve birden fazla siyah- beyaz sinemaları kaldı.

İCRA MEMURLARI VARINI AĞIRI ALIP GÖTÜRDÜ: Belgin Doruk’un hayatının bir kısmı lüks içinde geçti. Lakin öteki bir kısmında yoksulluğun en derinini de yaşadı. İkinci kocasıyla yaşadığı meskene giden icra memurlarını varını ağırı aldı. Ünlü oyuncu, o sıkıntı süreçte kızının konutundan getirdiği eski koltuklarla bile yönetim etti bir müddet. 

YILLAR SONRA TEKRAR TRAJİK BİR OLAYLA GÜNDEME GELDİ: Vefatının üzerinden yıllar geçtikten sonra Doruk bu sefer öteki bir trajik olayla gündeme geldi. Oğlu Aydın Birsel, 54 yaşında, yani çok da ileri olmayan bir yaşta Bursa’daki meskeninin ölünde cansız halde bulundu. Vasiyeti üzerine de annesinin mezarına onun yanına gömüldü. Böylelikle bir periyodun ünlü Yeşilçam yıldızı ile oğlu, trajik bir biçimde sonsuzlukta buluşmuş oldu.

Zeki Müren, birlikte kamera karşısına geçtiği Belgin Doruk’u “Burnunun ucundan, kirpiğinin gölgesine kadar güzel” diyerek tanımlamıştı.