‘Tartışırız ama asla küs kalmayız’

◊ Yeterli bayramlar. Öncelikle bayramın sizin için değerini sormak istiyorum.

– Gökhan Türkmen: Düzgün bayramlar… Eskisi üzere olmuyor olağan fakat biz elimizden geldiği kadar geleneklerimizi muhafazaya, bayramlarda bir ortaya gelmeye çalışıyoruz. Sinem’in ailesi bunu daha uygun yapıyor. Bizimkilerde kopukluklar oluyor, bazen bir ortaya gelemeyebiliyoruz.Ama görüşmeler ve kutlamalar kesinlikle oluyor. Sinem’in ailesi daha bağlı. Bayramın birinci günü kahvaltı kesinlikle daima birlikte yapılır onlarda. Benim için hoş bir gün bayram. Çocukluğum aslında. Birbirini görmeye fırsat bulamayanların bir ortaya gelme ritüeli.

– Sinem Türkmen: Biz Karadenizliyiz. Ailemiz birbirine çok bağlı. Herkes birbirini gördüğünde çok keyifli olur. Buna şükrediyorum. Aşikâr kalıpların dışına çıkmayı sevmiyoruz. Birlik olmak güzel hissettiriyor.

◊ Çocukluğunuza dair unutamadığınız bir bayram anınız var mı?

– Sinem Türkmen: Benim çok şeker toplama öyküm var. Ben asker çocuğuyum, oturduğumuz lojmanda bütün çocuklar kapıları tek tek gezerdik. Meskene çuvallarla geldiğim oluyordu! Bir sefer babam “Bu kadar şeker toplanmaz” demişti. (Gülüyor)

– Gökhan Türkmen: Benim ablamla Kurban Bayramı anılarım var. Kurban, bayramdan evvel getiriliyor ya, daima art bahçeye bakıp “Orada mı hâlâ” diye denetim ederdik…Öte yandan kilolu bir çocuktum. Çok şeker sever miydim hatırlamıyorum fakat bir noktadan sonra dikkat etmem gerektiğini söyledim kendime. Spora meraklı bir imal vardı. Liseye geçtiğimde artık fit bir çocuktum.

LİSE BOYUNCA SİNEM’İN HİSLERİMDEN HABERİ OLMADI

◊ Lise yıllarında sıra arkadaşıymışsınız. Birinci tanıştığınız devirden bahseder misiniz?

– Sinem Türkmen: Benim annem okulda öğretmendi. Gökhan da okuldaki en cool, en sessiz çocuktu…

– Gökhan Türkmen: Evet, ben çok sessiz bir çocuktum. Herkesle anlaşamazdım. Bir-iki arkadaşım vardı. Kimseyle konuşmazdım, derslere odaklanmıştım. O vakit okulun yan tarafında bir cep vardı, Sinem’e orada denk geldim. Tanıştık ancak sonra bir arkadaşlığımız olmadı. Lise 2’de tıpkı sınıfa düştüğümüzde samimi olmaya başladık. Evvel çok yakın arkadaş olduk. Ben müzik kümesi kurdum, Sinem vokal oldu. Yarışa katıldık hatta.O birinci tanıştığımız an ben ondan etkilenmiştim. Tıpkı sınıfa niyet de keyifli olmuştum. Lakin onun lise boyunca haberi olmadı hislerimden. Çok yakın arkadaştık ve o arkadaşlık bağlantımız için sağlam bir yer oluşturdu. Hislerimi direkt söyleseydim, tahminen de bu birliktelik kısa sürecekti. Ancak sonraki yıllarda daima görüştük. Görüşmediğimiz kimi devirler de oldu.

◊ Bağınız ne vakit başladı?

– Gökhan Türkmen: “Çatı Katı” albümüm çıktığında Sinem beni aradı. Kamera kiralama işi yapıyordu. “Klip çekiyorsun, neden benden kamera almıyorsun?” falan dedi. “Albümün lansmanı var, gelsene” dedim. Geldiği gün aramızdaki o dostluk ilerledi… Biz birbirimizi hak ettik bence. O his çok farklı. 17 yıl boyunca birbirimize hiç bu türlü yaklaşmayıp, sonra bir ilgiye başlamak bence çok pahalı.

– Sinem Türkmen: İnsan o yaşta artık hislerini ölçebiliyor. Sevgiyi hakikat tanımlamak kıymetli. Bunu tanımladığımızda artık ilerleyebiliyoruz.

– Gökhan Türkmen: Zor ve keyifli vakitlerde birlikte olmak, asla kopmamak, ailelerin tanışması… Bunların hepsi çok değerli. 17 yıl boyunca tanıdığın, arkadaş olduğun beşerle âşık olmayı, çocuklara ebeveyn olmayı öğreniyorsun.Sonra diyorsun ki aslında; “Artık sana aitim.” Biz birbirimize mecbur değiliz. Sevgimizi veriyoruz birbirimize. Aile de çok değerli. Onların bize duyduğu sevgi de kıymetli. Babalarımız yeterli anlaşıyor mesela. Bunun olması hoş. Olmasaydı da yapacak bir şey yoktu, hürmet duyardık.

BİZDE KÜS KALMA DURUMU YOK

◊ Anlaşamadığınız vakitlerde, problemlerinizi nasıl çözersiniz?

– Gökhan Türkmen: Herkes üzere biz de arbede ediyoruz, tartışıyoruz olağan. Çok yüksek kavgalarımız da oldu. Her bahiste birebir fikirde olamayız. Bizde kimse susmuyor. Lakin artık arbede etmeyi de öğrendik. Birimizin durması değerli. İki taraf da hudutlu olunca, toparlanmayınca büyüyor.O yüzden birimiz yükselince, oburu susuyor. Eskisi kadar hengame da etmiyoruz artık. Tekrar ufak tefek tartışmalar oluyor lakin huduttan değil, yoğunluktan. Biz birebir vakitte birlikte çalışıyoruz. Benim en yakın arkadaşım Sinem. Birbirimize natürel ki nazımız geçecek…

– Sinem Türkmen: Herkes birbirinin alanına hürmet duyduğunda âlâ oluyor. Sorunun çabucak konuşulması ve çözülmesi gerekiyor. Birikmemeli. Bizde küs kalma durumu yok. Tartışabilirsin, anlaşamazsın lakin küs kalmamak çok kıymetli.

– Gökhan Türkmen: Evet, Sinem’le biz hiç küs kalmıyoruz. Zati küs kalmak benim yapabildiğim bir şey değil. Hatalıysam özür dilerim. Egoya, kibre gerek yok. Gerektiğinde çocuklardan da özür dileriz. Kim kusurluysa o özür diler.

◊ Tartışmalarınıza çocuklarınız şahit olur mu?

– Sinem Türkmen: Evet. Çocukların bunları görmesi lazım; insan nasıl tartışır, nasıl özür diler… Çocuklara hiçbir şey yansıtmama fikri bence yanlış. Onlar da doğrusunu görmeli, ne olduğunu bilmeli. Bazen çocuklar şöyle söylüyor: “İkiniz de tıpkı şeyi söylüyorsunuz ancak birbirinizi dinlemiyorsunuz.”

– Gökhan Türkmen: Fikir ayrılığı yaşadığımızda tartışırız ancak bugüne kadar birbirimize karşı hiç saygısızlaşmadık. Çocukların önünde yaptığımız tartışma genelde otomobil içinde, ufak tefek fikir ayrılıkları yüzünden oluyor. Çocuklara da “Bu önemli bir şey değil, tartışıyoruz lakin çözeceğiz” diyoruz. Onlar o sırada hakem moduna giriyor! Ben de onlar tartışınca birebir şeyi yapıyorum. “Tartışmayın, hoş konuşun” diyorum.

KIZIM OLMASINI ÇOK İSTİYORDUM

◊ Annelik ve babalık da vakit içinde öğrenilen kimlikler mi?

– Gökhan Türkmen: Biz 5 yıldır bu manada birbirimizi daha âlâ tanıyoruz. Zira anne-baba olarak tanımamıştık. Genç anne-baba olmak istedik. Kimi şeyleri çocuğuma öğretirken, öğrenmek de istedim. Kızım olmasını çok istiyordum, artık iki kızım var.

– Sinem Türkmen: Ama çocuklarla birlikte hayatımızda çok değişiklik olmadı.

◊ Gökhan Bey sizin gözünüzden nasıl bir baba?

– Sinem Türkmen: Harika bir baba. Paylaşmayı sever, konuşmayı, tartışmayı, öğretmeyi, çocuklarıyla vakit geçirmeyi sever. Çocuklarla Gökhan’ın bağı çok sevgi dolu, paylaşım odaklı. Ben tatlı bir baba olarak görüyorum.

◊ Sinem Hanım nasıl bir anne?

– Gökhan Türkmen: Sinem de çok kusursuz bir anne. Müspet, enerjik, güler yüzlü. Bu beni çok memnun ediyor. Birbirimizi dengeliyoruz aslında. Bu da değerli. Ben de enerjik olsam tahminen badire yaratırdı. Bence çocuklar da Sinem sayesinde keyifli oluyorlar. Ben dengelemeye çalışıyor üzereyim. Konut işlerinden de anlarım lakin çok sevmem. Bir dolap alınır, Sinem’i ararlar mesela. O çok sever bunları. Lakin ben de işten kaçmam. Konutun biçimini değiştirmeyi Sinem’den öğrendim. Artık benim için mesken taşımak çok kolay.

– Sinem Türkmen: Ben daima konutun biçimini değiştiririm. Birinci tartışmalarımız da bununla ilgiliydi hatta. Gökhan çıkıyor, ben değiştiriyorum!

DİZİ SÜRPRİZİ

◊ Sizin kendi müzik çalışmalarınız ne durumda? Yeni bir müzik var mı gündeminizde?

– Gökhan Türmen: Evet, “Yalan” diye bir müziğim var. Onu daha evvel çıkarmayı hedefliyorduk ancak ortaya öteki müzikler girdi. Artık Ümit Sayın’ın müziklerinden oluşan bir albüm çıkacak. Onun için “Dön Bebeğim”i söyledim. Yıllar sonra birinci defa Tarkan dışında birisi bu şarkıyı söylüyor. “Yalan”dan evvel o çıkacak sanırım.

◊ Albüm projeniz var mı?

– Gökhan Türkmen: Şu an yeni repertuvar toparlıyoruz, bitince albüm çıkarmak istiyoruz. Bu bizi çok heyecanlandırıyor. Ekim-kasım üzere çıkaracağız.

◊ Konserleriniz de devam ediyor…

– Gökhan Türkmen: Konserler devam ediyor, evet. Bayramın birinci iki günü İstanbul’dayız, pazar günü Münih’te olacağız. Bu seneyi 100 konserle kapatmayı düşünüyoruz. Şimdiden 2026’yı da planlamaya başladık.

◊ Müzik dışında, farklı projeleriniz var mı?

– Gökhan Türkmen: Bir dizi planlamamız var. Senaryosu yavaş yavaş yazılıyor. Durum güldürüsü olacak. Senaristimiz Serkan Dağlı. İvedi etmemeye çalışıyoruz lakin sonuca kavuşsun da istiyoruz. Bu, Sinem’in fikriydi.

‘GTR DENEYEVİ’ 12 HAZİRAN’DA AÇILIYOR

◊ Kurduğunuz GTR Müzik şirketiyle yeni yeteneklere kesimde bir kapı açıyorsunuz, çalışmalarınızdan bahseder misiniz biraz?

– Gökhan Türkmen: Sinem menajerlik yapıyor. Müzik kısmında da elimizden geldiği kadar dikkat ederek yeni yetenekleri ailemize katmaya çalışıyoruz. Daima bir şeyler öğreniyoruz bu süreçten. Kolay değil aslında fakat işi sevdiğimiz için kolaylaşıyor. İmza atılması gereken mevzularda profesyoneliz lakin öbür her şeyde amatörüz. Biz de bunu bu türlü seviyoruz. Artık de GTR DeneyEvi’ni açıyoruz. Açılışı 12 Haziran’da yapacağız.

– Sinem Türkmen: Sektördeki boşlukları olabildiğince hakikat biçimde doldurmaya çalışıyoruz. Bu türlü bir yapı kurmaya çabalıyoruz.

Önce müzik üretimle başladı, stüdyolaşma oldu. Hepsi bir ortaya gelince, 12 yılın sonunda “Biz ya bu yapıyı büyüteceğiz ya da diğer bir yola gireceğiz” dedik.Sistemi geliştirmeyi tercih ettik. İmal devam ederken, oyunculuğa da yöneldik. Zira müzisyenlerin ortalarında oyunculuk yapan da var. Menajerlik verince, iki alanda da olması gerekiyor. Çalıştığımız arkadaşlarımız nitelikli. Gökhan da çok vizyoner. Risk alma biçimi çok konforlu. “Deneyin, olmayabilir” der daima. Biz her şeyi deneyerek yaptık. Aidiyet hissetmek kıymetli.

◊ GTR DeneyEvi nerede açılacak?

– Gökhan Türkmen: GTR Müzik, Maslak’taydı. Bize uzak olduğu için oradan vazgeçmek zorunda kaldık. Hepsi tek bir yerde olsun istedik ve Ataşehir’i tercih ettik.

Yerin altında olmayan, çekimlerin rahat yapılacağı bir alan istiyorduk. Galiba oldu.