Sinem Ünsal – Ozan Akbaba: Açılın, biz geliyoruz

Mardin Midyat’ta dizilerinin çekimleri tam gaz devam ediyor. İstanbul’a uğramaya vakitleri bile olmuyor. Ozan Akbaba ve Sinem Ünsal’la bir set günü sonu, akşam saatlerinde internet üzerinden manzaralı konuşmak için sözleşiyoruz. Elektriklerinin tuttuğu çabucak anlaşılıyor. Başlıyorlar anlatmaya…

◊ ‘Uzak Şehir’ Kanal D’de pazartesi başlıyor. Senaryoyu birinci okuduğunuzda başınızda hayata dair hangi sorular uyandı?

Sinem Ünsal: O kadar kalbe dokunan bir kıssası var ki… Acı, gayret, çaresizlik… Bir bayan olarak hepsini çok ağır hissettim. Ve ‘Böyle şeyler hâlâ yaşanıyor mu gerçekten’ diye sorguladım. Doğal kıssa bir kurgu çerçevesinde yazılıyor fakat gördüm ki gerçek hayatla taban tabana zıt bir dünya yok. Canlandırdığım karakter sıkışıp kaldığı yerden nasıl çıkacak? O kadar imkânsız görünüyor ki, o kadar pürüz üstüne mani koyuyorlar ki… Bunları düşündüm ve sorguladım.

◊ Ozan senin için…

Ozan Akbaba: Bu çağdaş dünyada özgürlüğüne düşkün rastgele bir insanın, kendisinden farklı düşünen ve farklı yapıdaki bir topluluk karşısında ne kadar yapayalnız kalabileceğini ve hangi zorluklarla baş etmek zorunda kalacağını sorguladım. Şöyle bir durum da var aslında; coğrafyaya nazaran insanların yaşayış biçimlerini değiştiren sisteme baktığımızda da, bu demografi ya da yürütme formu o coğrafyadaki insanları bir formda ayakta tutmak için tahminen de en sağlam temellerden birini oluşturuyor. Her topluluk aslında kendi kabuğuna nazaran şekilleniyor ve bu kabukları da muhtemelen geleneklerden, göreneklerden getiriyorlar fakat yeni dünyayla da bir formda adapte etmeye çalışıyorlar. Bizim senaryomuzun bir özelliği de şu; herkes haklı. Lakin kim daha çok haklı ya da kime daha fazla hak verilecek? Her yerden bir çatışma çıkmaya başlıyor, bu da bir televizyon serisinde çok işe yarayan bir şeye dönüşüyor.

◊ Sizi nasıl karakterlerde izleyeceğiz?

Sinem Ünsal: Alya kendini ilmek ilmek yetiştirmiş, çok sağlam duruşu olan, entelektüel, meslek sahibi bir anne. Çok âşık olduğu ve hoş bir sistem kurduğu eşini kaybettikten sonra onun naaşını topraklarına götürdüğünde duvarlarla müsabakaya başlıyor. Bu türlü klâsik bir aileyi hiç beklemiyor, onların sertliğiyle yüzleşiyor. Çok haklı bir davası var; “Oğlumu benden ayırmayın” diyor. Anne olmadığım halde Alya’yı çok âlâ anladım. Bayanlar olarak her an, her yerde önümüze pürüz konmasına, elimizden bir şeyin alınmasına ya da düzgün olduğumuz rastgele bir şeyin sabote edilmesine o kadar alıştık ki, Alya bunu anneliği üzerinden görüyor ancak aslında hepimiz öbür başka noktalardan sınanıyoruz.

Ozan Akbaba: Cihan karakteri yaşadığı coğrafyaya nazaran kendini şekillendirmiş. Hayatını, eşrafını, ailesini, kendini disipline etmiş. Alya’dan farklı lakin muhtemelen ikisi de çağdaş kanılarla kendini donatmış. Alya bu çağdaşlığı sonuna kadar yaşayabileceği bir coğrafyadan geliyor. Cihan ise bu çağdaşlığı kendi içinde yaşarken dışarıya karşı sert görünüşünden taviz vermeden fikirlerini söylemek durumunda kalan biri haline geliyor.

 

‘AYNI ERİLLİKTEN BESLENEREK YAPILAN ZORBALIKLARA MARUZ KALIYORUZ’

◊ Dizide ataerkil bir dünyada bayan olmayı görüyoruz. Bu bayanın yaşadığı şeyleri, tanınmış biri olarak, daha konfor alanına sahip olsan da, senin de yaşadığın oluyor mu?

Sinem Ünsal: Bir bayan olarak karşılaşılan maniler ve zorbalıklar yalnızca form değiştiriyor. Biz hayatın her alanında birebir erillikten beslenerek yapılan zorbalıklara maruz kalıyoruz. Bu tüm dünyada maalesef sistemin erilliğinden kaynaklı. Yalnızca erkekler tarafından da yapılmıyor. Alya karakterine hissettirilenler, bizim her vakit gayret ettiğimiz şeyler. Senaristimiz de bir bayan olarak bunu o kadar hoş bir yerden yazmış ki… Alya bocalamıyor ve çabucak karşı duruyor.

◊ Bu bir anne öyküsü birebir vakitte. Sen anne olmak ister miydin? Sence bir anne, çocuğu için ne kadar ileriye gidebilir?

Sinem Ünsal: Yakın gelecekte o denli bir planım yok. Ancak “Her bayanın içinde biraz annelik vardır” denir ya, her bayan anne olmak zorunda değildir tahminen ancak belirli bir noktaya kadar kendi ömür görüşünü oluşturmuş biri, bir çocuğa nasıl davranması gerektiğini bilir. Şimdilerde çocuklara yapılanları haberlerde duydukça çığırımdan çıkıyor, cinnet getirecek kadar sinirlenebiliyorsam benim çocuğum olduğunda ne yapardım iddia bile edemiyorum. O yüzden bence anneler her şeyi yapabilir.

◊ Ozan senin bu dizideki çocuğun yaşlarında bir oğlun var. Pekala, bir baba ne kadar ileriye sarfiyat?

Ozan Akbaba: Evet, benim oğlum da 6 yaşında. Bunu düşündüğümde bazen kendimden korkuyorum, bu karşılık sanırım kâfi olacaktır. Çocuk çok farklı bir şey. Dünyadaki hiçbir sevgiyle kıyaslanamayacak bir sevgi çeşidine hasıl oluyorsunuz.

 

‘BEN MEMLEKET ÜZEREYİM GALİBA’

◊ Hayatınızın nasıl bir devrinde olduğunuzu düşünüyorsunuz?

Sinem Ünsal: ‘Aydınlıkevler’ oyunuyla birbirimize veda ettik, zira aralık olarak çok uzaktayım ve onlar da beni çok uygun anladılar. 106 oyun birlikte oynadık, ben onlardan kopmuş üzere hissetmiyorum. Biraz buruğum lakin bunun dışında keyfim yerinde. Dizi yayınımıza çok az kaldığı için heyecan dorukta; elim ayağım titriyor, uykularım kaçıyor. Doğal burada farklı bir coğrafyadayız, bunun orta ara burukluğu, orta ara keşif merakı oluyor. İnsan meskenini, alıştığı tertibi özlüyor. Motivasyonumuz büsbütün işimiz oluyor, bu bir taraftan da işe yarıyor.

Ozan Akbaba: Bilhassa baba olduktan sonra bazen memleketin hali beni çok üzüyor, bazen çok sevindiriyor, bazen eh işte dedirtiyor… Yani ben memleket üzereyim galiba. Onun dışında Sinem’in de dediği üzere buralarda iş yapmak hem hoş hem de gurbette olduğun için sıkıntı. Oğlumu, eşimi, toplumsal hayatı özlüyorum.

◊ İçmimarsın aslında Ozan. Setteyken ‘Ben neredeyim’ dediğin oluyor mu?

Ozan Akbaba: Akademik eğitimimi içmimarlık üstüne tamamladım. Şöyle oluyor; bazen set takımlarının işine fark etmeden karışıyorum; eğitimimi bilmeyenler bunu yanlış anlıyorlar. Bazen çok hoş mimari örneklere denk geliyorum ve içmimarlık okuduğum aklıma geliyor, git gel yaşıyorum ancak doğal aslında ilkokul çağlarından beri oyunculuk yaptığım için, içmimarlık benim hobim oldu.

◊ Mobilya yapıyormuşsun. Bir atölyen varmış… Onları satıyor musun?

Ozan Akbaba: Evet, bir marangoz atölyem var, vakit buldukça orada masa ve sehpa yapıyorum. Yaptıklarım da satıldı. Şu an boşta duran bir çalışmam yok.

 

‘ÇOK HOŞ ANLAŞTIK’

◊ Nasıl bir ikili oldunuz?

Ozan Akbaba: Sinem’le çok âlâ anlaştık. Espriler falan, sette pek keyfimiz yerinde. Güzel eğlendiğin beşerlerle profesyonel iş yaparken onların iş yapış haline de şahit olunca her şey çok keyifli bir yere gidiyor. Yani arkadaşının ne kadar yetenekli olduğunu görüyorsun. Onunla o sahneyi oynarken olay çok daha hoş bir yere gidiyor. O yüzden benim keyfim yerinde.

Sinem Ünsal: Söylediklerinin hepsine katılıyorum. Çok hoş anlaştık. Sahiden oynarken keyif almak, denemek istediğin şeylerden korkmamak, karşıdan yanıt geleceğini bilmek daha da eğlenceli kılıyor işi ve çalışıyor üzere hissetmiyorsun. Yaratıcılık devreye giriyor. İşe bakışı tıpkı olan iki oyuncunun bir ortaya gelmesi izleyiciye de tatlı gelecektir.

◊ Ozan tahminen rollerinden ötürü dışarıdan sert görünüyor. Sette nasıl biri?

Sinem Ünsal: Çok istikrarlı, eğlenceli ve esprili. Çok cana yakın. Yarın öbür gün bir derdim olduğunda da rahatlıkla ona gidebilirim üzere.

Ozan Akbaba: Sinem de benim üzere geliyor bana. Sette işini yaparken ciddileşiyor lakin bir-iki saniye boşluğunu bulsa çabucak ortamı yumuşatacak bir şey söylüyor. Çok istikrarlı.

◊ Bu dönem reyting yarışı çok güçlü. Savlı bir günde başlıyorsunuz siz de. Bunun korkusunu yaşıyor musunuz?

Sinem Ünsal: Yayın gününden bağımsız olarak, her yıl yaşadığımız şoklardan kaynaklı bir endişe her vakit var. Çok inançlı başladığımız işler için hüsrana uğrar mı,
görünmeyecek mi üzere bir anksiyetemiz oluştu maalesef. Lakin bu kadar güçlü bir güne girmemizin de bir nedeni var; işimiz çok güçlü. O yüzden “Açılın, biz geliyoruz” diyorum. Bu motivasyonla çalıştık.

Ozan Akbaba: Set takımları, çok âlâ senaryo, çok âlâ proje, çok güzel bir üretim şirketi… Bu işi yılın projelerinden biri olarak isimlendiriyorum. Biz orada çok rahatlıkla sıyrılacağız ve farkımız ortaya çıkacak üzere geliyor bana.

◊ Bu sene öteki hangi projeleriniz var?

Sinem Ünsal: Yakında yayına girecek ‘Yankı: Görünmez El’ isimli yeni bir dijital projem var.

Ozan Akbaba: Benim kesime girerken hayal ettiğim üç projem vardı. İkisini gerçekleştirdim. Birincisi ‘Anka’ydı, Türkiye’nin birinci sürat, aksiyon sinemasını yapmak istiyordum, yaptım. İkincisi ‘Çırak’ diye bir dizi yazdım ve oynadım. Bu ay bir dijital platformda yayımlanacak. O da daha Türk izleyicisine nazaran kurgulanmış, aksiyon içerikli bir iş. Bir de kökenlerimi, Kafkasya’yı ele aldığım bir proje var. Onun için maddi kaynak arıyorum.

 

‘GÜÇ BENİM İÇİN PARA DEĞİL, SAYGINLIK DİYEBİLİRİM’

◊ Dizide aşkı da göreceğiz. Aşk, kültür farkı tanır mı?

Sinem Ünsal: Davul bile dengi dengine çalar kanısındayım. Genç yaşlarda olabilir ancak insan, karakterini oturttuktan güç.

◊ Gönül ferman dinler mi yani…

Sinem Ünsal: Bir yerden sonra dinler.

Ozan Akbaba: Ben Sinem’in tam karşıtı kanıdayım. Benim için şayet ismi aşksa muhakkak bir duvar örmeyecektir, hiç umulmadık bireylere de âşık olunabilir. Sen ekonomik ya da kültürel manada farklı bir yerde de olsan, şayet abayı yakıyorsan, herhalde hudut tanımazsın.

◊ Bu öyküde güç kavramını da görüyoruz. Güç size ne söz ediyor?