Sapık katilin elinden şans eseri kurtulmuştu, 35 yıl boyunca kâbusu yaşadı! Düğümü çözen mavi eşofman üstü oldu

“Saldırıdan sonrasına dair hiçbir şey hatırlamıyorum. Hafızamda dev üzere boşluklar var.”

Bu kelamlar İngiltere’nin güneyinde bulunan Saltdean’de yaşayan Rachael Watts’a ilişkin.

Rachael’ın bahsettiği hücum bundan 35 yıl evvel, İngiltere’nin Brighton kentinde yaşandı. O sırada şimdi 7 yaşında olan Rachael, kaçırıldı, cinsel istismara uğradı, boğuldu ve ormanlık bir yerde vefata terk edildi.

Ancak bir mucize yapıtı hayatta kalan Rachael, kendisini kaçıran kişiyi teşhis edip parmaklıkların gerisine göndermeyi başardı. Civarda yaşayan Russell Bishop isimli bu adamın, daha evvel iki küçük kızı da katlettiği sonradan ortaya çıktı.

Aradan bu kadar vakit geçmiş olmasına rağmen hala Bishop’la karşılaştığı o günün gölgesinde yaşadığını belirten Rachael, “Bazı günler çok uygun geçiyor. Lakin kimi günler müthiş oluyor ve başımda çok karanlık yerlere gidiyorum” tabirlerini kullandı.

Rachael çok uzun mühlet öyküsünü kimselere anlatmadı. Bishop davasında ismi bâtın tutulmuştu ve yetişkinliğinin birinci yıllarını nispeten olağan geçirmiş, sırrını kimselere anlatmamıştı.

Ancak 2022’de Bishop beyin kanseri nedeniyle ölünce, Rachael kendini inançta hissetti ve kapalılık hakkından feragat etmeye karar verdi.

Yaşadıklarını ailesine ve dostlarına birinci sefer o tarihte anlattığını belirten Rachael, “Çocuklarla olan konuşmamız çok keyif verici değildi” derken arkadaşlarının “gerçekten harika” davrandığını lakin olan biteni tam manasıyla kavrayamamış olabileceklerini belirtti.

Rachael, “Halen tam olarak anlayamadıklarını hissediyorum. Bence bu türlü bir şey yaşamayan hiç kimse yaşadıklarımı tam olarak anlayamaz” tabirlerini kullandı.

Rachael’ın öyküsü geçtiğimiz günlerde İngiltere’nin Sky kanalında yayınlanan iki kısımlık “The Girl Who Caught a Killer” (Bir Katili Yakalayan Kız) belgeseliyle yıllar sonra yine manşetlere taşındı.

Rachael, birinci defa kamera karşısına çıktığı bu belgeselin kendisine bir rahatlama sağladığını belirterek, “Artık bu sırrı saklamıyor olmak hoş. Bir şeyi bu kadar uzun mühlet sakladığınız vakit, cebinize attığınız küçük çakıl taşı vakitle bir kayaya dönüşüyor ve kıpırdayamaz hale geliyorsunuz” dedi.

HER ŞEY YOLUNU KAYBETMESİYLE BAŞLADI

Rachael için her şey Şubat 1990’da güneşli bir öğlenden sonra başladı. Watts ailesi, Brighton’a yeni taşınmıştı.

Oto tamircisi olan babası bahçeyle uğraşırken küçük Rachael da paten kayıyordu. Rachael’ın planı patenle arkadaşına gitmekti. Gitti de… Lakin arkadaşı meskende değildi. Konuta döndüğünde babası Rachael’a 1 sterlin verip şeker almaya gönderdi. Lakin Rachael o semti çok düzgün bilmediği için kayboldu.

Yol kenarında bir adam otomobilini tamir ediyordu. Adamın babası üzere tamirci olması Rachael’da inanç uyandırdı.

Birkaç saniye sonra tuzağa düştüğünü anladı Rachael. Adam kendisini bir anda kucaklayıp arabasının bagajına attı, kapağı da kapattı.

Adam Rachael’ı kentin 8 kilometre uzağındaki bir sayfiye yeri olan Şeytan Hendeği’ne götürdü.

Rachael, kaçması gerektiğinin farkındaydı. Otomobilin bagajında bulduğu çekiçle kapağa vurmaya, çığlıklar atmaya başladı. Adama babasının kendisine verdiği parayı vereceğini söylüyordu. Ancak adam, “Kapa çeneni yoksa seni öldürürüm” demişti.

Russell Bishop

“BENİ ÇÖP ÜZERE ATTI”

O sırada aklına bir fikir gelen Rachael, bagaj kapağı açılır açılmaz kaçabilmek için ayağından patenlerini çıkardı. Fakat kaçma fırsatı bulamadı.

Adam arabayı görünmeyeceği bir yere çekip Rachael’ı dışarı çıkardı, art koltuğa yatırdı, üzerindekileri çıkarıp tecavüz etti, boğup çamurun içinde mevte terk etti.

Rachael, yaşadıklarını belgeselde, “Beni çöp üzere attı. Eski bir döşek üzereydim, çalıların tabanına fırlattı beni. Öldüğümü düşünerek oradan uzaklaştı” kelamlarıyla anlattı.

KENDİNE GELDİĞİNDE SOĞUKTAN DONACAK GİBİYDİ

Rachael kendine geldiğinde hava kararmıştı. Yalnızdı, çıplaktı, kan içindeydi. Başı dönüyordu ve çok üşüyordu.

Açıklıkta far ışıkları gördü. O farların saldırganın otomobiline ilişkin olup olmadığını bilmiyordu lakin o tarafa gitmek dışında bir talihi yoktu. Aksi takdirde donarak ölebilirdi.

Arabanın içinde 20’li yaşlarında bir çift, Susan ve David vardı.

David kana ve çamura bulanmış küçük bir kızın ağlayarak çalılardan çıktığı anı hala hatırladığını belirterek, “Korkunçtu, gerçek üstüydü, asla unutamayacağım bir şeydi. Kızın başına neler gelmiş olabileceğini o saniye anlamıştım” sözlerini kullandı.

Kızı bir battaniyeye saran David ve Susan çabucak en yakındaki golf kulübüne gitti ve birinci yardımı aradı. Küçük kızın hayatı kurtuldu.

Nicola Fellows ve Karen Hadaway

4 YIL EVVEL DE İKİ KÜÇÜK KIZ KAÇIRILDI

Nicola Fellows ve Karen Hadaway, 1980’li yıllarda Brighton’da yaşamış iki küçük kızdı. Rachael bu kızları hiç tanımıyordu ancak yazgıları birbirine bağlanmıştı.

İkisi de 9 yaşında olan Nicola ve Karen, 9 Ekim 1986 tarihinde Moulsecoomb’daki konutlarından oyun oynamak için çıktı ve bir daha geri dönmedi. Kızları bulamayan aileleri, havanın kararması ve sis çökmesi üzerine polise haber verdi.

Kızların cansız vücutları sonraki gün Wild Park denen bölgede ormanlık yerde yan yana bulundu. Uyuyor üzere görünüyorlardı fakat aslında cinsel atağa uğramış ve boğularak öldürülmüşlerdi.

Medya, Nicola ve Karen’a “Ormandaki Bebekler” ismini taktı.

RUSSELL BISHOP KANIT YETERSİZLİĞİ NEDENİYLE ÖZGÜR KALDI

Polis olayla ilgili olarak Russell Bishop isimli bir adamı gözaltına aldı. 20 yaşındaki Bishop günlük işlerle geçiniyordu ve ufak tefek kabahatlerden sabıka kaydı vardı. Üstelik iki kızın da aileleri Bishop’ı tanıyordu. Hatta bu genç adam arama çalışmalarına bile katılmıştı.

Nicola ve Karen’ın cansız vücutları, iki genç tarafından bulunduğunda Bishop da yakınlardaydı. Ayrıyeten üzerinde ‘Pinto’ yazılı mavi bir eşofman üstü bulunmuş, Bishop’ın kız arkadaşı Jennifer Johnson, bu üstün sevgilisine ilişkin olduğunu doğrulamıştı.

Bishop polise çelişkili sözler verdi ancak cinayetleri işlediğini reddetti. Aralık ayında hakkında iddianame hazırlandı. 1987 yılında mahkemeye çıkarılan Bishop’ın davası, kamuoyunda büyük ilgi gördü.

Ancak Johnson’ın eşofman üstüyle ilgili sözünü geri çekmesi üzerine, dava düştü. En değerli kanıtlardan birinin belgeden çıkarılmasının sonucunda heyet Bishop’ı hatasız buldu ve özgür bırakılmasına karar verdi.

Karen ve Nicola’ya, Thomas Peele’ın 1891 tarihli bu tablosundan ilhamla “Ormandaki Bebekler” ismi verilmişti

RACHAEL’IN TABİRİ BISHOP’IN SONUNU GETİRDİ

Rachael, üç yıl sonra kaçırıldığında, Sussex Polisi bir insan avı başlattı.

Çok akıllı bir çocuk olan Rachael’ın anlattıkları, polise çok yardımcı oldu. Küçük kız dedektiflere, bindirildiği otomobilin rengini söyledi, kendisine saldıran kişinin bıyıklı bir adam olduğunu, bagajın kapağını açabilmek için içine çekiçle vurduğunu anlattı. Fakat utandığı için adamın kendisine neler yaptığını söyleyemedi.

Polis 10 kilometrelik bir alanda arama başlattı ve bir ağacın tabanında Rachael’ın dertop edilmiş giysilerini buldu.

Polise gelen ihbarlarda bıyıklı bir adam olan Russell Bishop’ın bölgede otomobille dolaştığı bildirildi. Bishop’ın aracının lastik izleri, ormanda bulunanlarla uyumluydu. Otomobilin bagaj kapağının içinde çekiç izleri bulundu. Rachael da adamı tanıyıp teşhis etti.

Kısa mühlet sonra mahkemeye çıkarılan Bishop hakkında Rachael da tabir verdi. Bishop cinayete teşebbüs, çocuk kaçırma ve uygunsuz atak cürümlerinden cezaevine gönderilirken basın da Rachael’a “İngiltere’nin en cesaretli kızı” unvanını yakıştırdı.

Rachael ise kendini yiğit hissetmekten fazla hayatta kalma suçluluğu duyuyordu.

ADALET 32 YIL SONRA YERİNİ BULDU

Bir kişinin birebir cürümden iki sefer yargılanamayacağı kuralı gereği Bishop, Nicola ve Karen cinayetleri nedeniyle tekrar yargılanamadı. 2005 yılında bu kural kaldırılınca Bishop’ın da tekrar yargılanmasının yolu açıldı.

Bishop kelam konusu cinayetlerden paçasını kurtardığını düşünüyordu lakin DNA teknolojisi çok ilerlemişti ve yapılan testler sayesinde mavi eşofman üstünün Bishop’ın konutuyla ve öldürülen kızlarla irtibatı kanıtlandı.

Bishop Ekim 2018’de bir sefer daha yargılandı ve hatalı bulundu. Adalet 32 yıl sonra yerini bulsa da Rachael için bu sayfa asla kapanmadı.

Bishop’a ömür uzunluğu mahpus cezası verilmişti ancak bu ölene kadar mahpusta kalacağı manasına gelmiyordu. Bu gerçeği genç bir kızken idrak eden Rachael, her gece kabuslar görüyor, Bishop’ın pencereden girip kendisini öldüreceğinden korkuyordu.

Rachael akından sonra oyun oynamak için dışarı çıkmaz, arkadaşlarında yatıya kalmaz olmuştu. 16 yaşında okulu bitirdikten sonra kısa müddetliğine üniversiteye gitti, sonra iş hayatına atıldı. Sık sık taşındı, birkaç sefer ismini değiştirdi, evlenip dört çocuk sahibi oldu ancak yaşadıklarını 2022’ye kadar çocuklarına anlatmadı.

“BENİ NASIL BULDULAR?”

Sırrını mezara götürmeye yeminliydi lakin yaşadığı ruhsal problemler Rachael’ın sırrını saklamasını zorlaştırıyordu.

Kimliğini kapalı tutmak ve dikkat çekmemek için elinden gelen yapmasına rağmen 15 yıl evvel kurbanlara takviye vermek için çalışan bir vakıftan aldığı telefon Rachael’ın kırılma noktası oldu.

Telefondaki kişi Rachael’a Bishop’ın kaideli tahliyeyle çıkabileceğini bildirmişti. Büyük bir şok yaşayan Rachael, “Beni nasıl buldular? Vakıftakiler beni bulabildiyse herkes bulabilir” diye düşünmekten kendini alamıyordu.

Bishop’ın kurallı tahliye başvurusu reddedilmişti fakat tıpkı durum ilerleyen devirlerde de tekrarlanacak, Rachael her seferinde bu döngüyü baştan yaşayacaktı.

RACHAEL DA ÖZÜR BEKLİYOR

Bishop’ın Karen ve Nicola cinayetleri için tekrar yargılanmaya başlaması, daima gündemde kalması ve Rachael’ın kâbuslarının hiç bitmemesi manasına geliyordu.

Bir noktada meskenden çıkamaz hale gelen Rachael, 6 yıldır çalışamadığını, arkadaşlarıyla görüşmek için meskenden çıkamadığını ve gitgide yalnızlaştığını belirtti.

Kendini geçmişinin tutsağı üzere hissettiğini de kelamlarına ekleyen Rachael, “Tek isteğim insanların benim konuttan çıkamayan tuhaf biri olmadığımı anlaması” sözlerini kullandı.

Geçen yıl nisan ayında Sussex Polisi, Nicola ve Karen’la ilgili birinci soruşturmada yapılan yanılgılar nedeniyle Fellows ve Hadaway ailelerinden özür diledi. Lakin Bishop birinci olayda mahpusa gönderilmemiş olsa, bu trajediyi tahminen de hiç yaşamayacak olan Rachael da bir özür beklediğini belirtti.

Ailesinin de birebir fikirde olduğunu söyleyen Rachael, “Polis bu yanlışları yapmasa, 30 küsür yıldır bu türlü perişan olmayacaktık” diye konuştu.

Kendini ne vakit daha yeterli hissedeceğini ve olağana ne vakit döneceğini bilmediğini de kelamlarına ekleyen Rachael, şimdilik attığı küçük adımlarla keyifli olduğunu, konutun içi yerine bahçesinde oturabilmenin bile kendisini mutlu ettiğini söyledi.

The Telegraph’ın “When I was seven, the Babes in the Wood murderer left me for dead. This is how I put him behind bars” başlıklı haberinden derlenmiştir.