Romantik, trajik ve ilham verici

◊ “Peaky Blinders”ı sahneye taşıma fikri nasıl gelişti?

– Peaky Blinders şenliği kapsamında 12 dakikalık bir dans modülü yapmayı konuştuğumuz sırada BBC’den bir tanıdığımız, dans topluluğu Rambert ile tanışmamızı önerdi. Rambert ile tanıştık ve bu işe dahil oldu.

O sırada “Peaky Blinders”ın 5’inci dönemini yazıyordum ve senaryoya Tommy Shelby’nin Rambert’i konutuna davet ettiği bir sahne ekledim.

“Peaky Blinders”da müzik, insanların hareket hali ve giysi stilleri sahiden değerli, bu yüzden dansa çok uygun olduğunu düşünüyorum. Rambert’in sanat yönetmeni Benoit Swan Pouffer ile birlikte tam bir gösteriyi ortaya çıkarabileceğimizi fark ettik.

Benoit ile çalışmaya başladık ve iş giderek büyüdü. Şahane iş birlikleri yaptık ve çok düzgün müzikler bulduk. Gösteriyi provada gördüğümde ne kadar âlâ olduğuna inanamadım. Birmingham’da seyirciye karşı birinci sefer sahnelenişini izledim ve izleyiciler ayakta alkışlayarak tezahüratlarıyla salonu inlettiler, artık şov her yere yayılıyor.

◊ Senaryo yazma süreci nasıl ilerledi?

– Senaryoyu, diyalog olmadan uzun bir senaryo üzere yazdım, hafif bir anlatı ekleyerek. Birinci Dünya Savaşı’ndan ve bir tünelden çıkan askerlerden başladım, nasıl görüneceklerini ve hareket edeceklerini hayal ettim; tıpkı vakitte bu hareketlerin onlara nasıl hissettireceğini de düşündüm. Neredeyse bir senaryodan çok bir düş üzere yazdım.

Steven Knight

“PEAKY BLINDERS” BELİRLİ BİR SINIFA AİT DEĞİL

◊ “Peaky Blinders”ın anahtarlarını öteki bir yaratıcıya teslim etmek nasıl bir his?

– Benoit üzere biri olduğunda bu bir rahatlama. Güya senaryoyu âlâ bir direktöre teslim etmek üzere; yaptığınız şeyi alıp daha da yeterli hale getireceğini biliyorsunuz. Daha evvel yapmadığınız şeyleri yapmanın çok kıymetli olduğuna inanıyorum, yoksa sıkıcı olur, bu yüzden insanlara “Peaky Blinders”ın dans yoluyla sunulacağını söylemek şahane.

◊ Benoit ya da Rambert’ten ve kıssa anlatımı sanatından bir şeyler öğrendiğinizi düşünüyor musunuz?

– Evet. Bazen sözlerin sıkışıklık yarattığını öğretiyor. Bunun yerine dansla epey süratli bir formda bir şeyler sunabiliyorsunuz. Dansın en hoş yanı, hepimizin bu mevzuda uzman olması zira hayatlarımızda daima bir dans var.

◊ Bu yapıtla yeni bir kitleye ulaşmak heyecan verici mi?

– Muhakkak o denli ve bu işi yapmamızın nedenlerinden biri de bu. “Peaky Blinders”ın belli bir bir sınıfa ilişkin olmamasından gurur duyuyorum, farklı geçmişlerden gelen insanlardan oluşan bir kesit. Beşerler her vakit ‘dans’ yazan bir kapıdan geçmeyebilirler lakin ‘Peaky Blinders’ yazan bir kapıdan geçebilirler, böylelikle o ortamdan yeni kitlelerle temas kurabilirsiniz.

Hikâye net ve insanları şaşırtmayı planlamıyoruz

◊ “Peaky Blinders: The Redemption of Thomas Shelby”nin erişilebilir bir şov olduğunu düşünüyor musunuz?

– Mutlaka çok erişilebilir olduğunu düşünüyorum. Kıssa net ve insanları şaşırtmayı planlamıyoruz. Neler olup bittiğini olabildiğince net bir formda anlatıyoruz ve bu, kendi başına epeyce gizemli. Bana nazaran, insanın neler yapabileceğini görebiliyorsunuz; dansçıların hareket etme hali ve etkileşim biçimleri, kendilerini buna adıyorlar. Bir kıssa anlatmak için insan vücutlarının kendilerini son noktaya kadar zorlamasını görebilmek bence inanılmaz bir şey.

◊ “Peaky Blinders: The Redemption of Thomas Shelby”yi üç sözle tanımlayacak olsanız, ne olurdu?

– Romantik, trajik ve ilham verici.