Oyuncu Timur Acar: ‘Ünlülük’ denilen şeyin içi boş artık… Şimdi her an meşhur olabilirsin!

◊ “Sonradan Gurme” 9 Mayıs’ta vizyona girecek. Çekimler Gaziantep’teydi. Nasıl bir serüvendi?

– Ben Gaziantep’e daha evvel çok gittim. Orada arkadaşlarım da, kuzenim de var. Antep’i seviyorum. Çekim evresinde sokaklardaydık, bilhassa kovalamaca sahneleri sıkıntı oldu. Ağır bir ilgi vardı zira. Ancak çok keyifli geçti. Antep keyifli bir kent.

◊ Çekimler sırasında komik anılarınız oldu mu?

– Antep’e gittiğin vakit yemeden duramıyorsun. Sinemada devamlılık asistanı çok zorlanmıştır. Hamdi (Alkan) Hoca ile de ortamızda “Yemeyin oğlum bir dakika, sahneyi çekeceğiz” üzere diyaloglar yaşandı. (Gülüyor)

◊ Gaziantep’e gidenler genelde kilo alıp dönüyor. Siz kaç kiloyla döndünüz?

– 1.5 kilo almışım. Tatlıyla aram hiç yok, oradan yırtıyorum. Antep’e gidip tatlıya düşkünseniz işiniz sıkıntı. Et yerseniz daha kolay hazmedebilirsiniz. Yemeden durmak bir muvaffakiyet. Ben de onu başardım.

◊ Sizi beyazperdede nasıl bir karakterle izleyeceğiz?

– Tarık karakteri iş için Gaziantep’e gidiyor. Antep Kalesi içindeki gizemli hazinenin peşinde. Gitmişken yan komşusu kebapçının kızına âşık oluyor. İkilemde kalıyor; gideyim mi, kalayım mı diye. Memnunluğu mu seçeyim, idealimin peşinden mi gideyim diye düşünüyor.

İDEALLERİN PEŞİNDEN GİTMEK SÜRPRİZLİ

◊ Siz ideallerinizin peşinden mi giderdiniz, yoksa memnunluğu tercih eden taraf mı olurdunuz?

– İkisinin de hayatta kıymeti var ancak mefkurelerin peşinden gitme taraftarıyımdır. O daha sürprizli geliyor.

◊ Yer aldığınız işler daha sinema yüklü. Bu sizin şuurlu tercihiniz mi oldu?

– Şuurlu bir tercih değil. “Çakallarla Dans” sinemasına bir girdik, 7’ncisini çektik. Seriye girince bırakamıyorsunuz. Bu türlü bir seyahat olacağını ben de varsayım etmiyordum.

◊ Güldürü dendiğinde akla birinci gelen isimlerdensiniz. Bu durum sizi rahatsız ediyor mu?

– Rahatsızlık duymuyorum. Ortada öteki işler de yapıyorum lakin bu işin bu türlü bir tesiri oluyor. Onu da yavaş yavaş kırıyoruz. Yaş aldıkça insanın fikirleri, halleri değişiyor. Dram da oynuyoruz yeri gelince.

◊ Gerçekte güldürü hayatınızda ne kadar var?

– Günümüz dünyasında güldürü algısı çok değişti. Gerçek hayatta da çok komik olan beşerler var.

◊ Sizin meskende güldüren taraf siz misiniz?

– Genelde onun peşine düşüyoruz. Öbür türlü hayat geçmez, biraz eğlenmemiz lazım. Keyifsiz bir hayat sürmektense işin güldürüsünü aramak daha hakikat. Kimi şeylere gülüp geçmeden olmuyor. Aksi halde daralıyorsunuz.

◊ Şu anda hayatınızın nasıl bir dönemindesiniz?

– Vaktin nasıl geçtiğini anlamadığım, “Hayda, o kadar oldu mu ya” dediğim bir dönemdeyim. Hele hayatımıza katılan küçük bireyle bir arada vaktin nasıl geçtiğini hiç anlamıyorum. Hafta nasıl bitiyor, onu bile anlamıyorum. Gençken hiç geçmeyecekmiş, daima 20’de kalacakmışız üzere geliyordu. Artık 45’e geldik. Fakat 40’tan sonrası uygunmuş.

◊ 40’tan sonra nasıl bir değişim oldu sizde?

– Bir şeyler oturuyor hayatınızda. Evvelden daha fevriydim. Ancak 40’larda “Dur be oğlum, bu türlü de olabiliyormuş” diyebiliyorsun. Bir de sabırsız bir imal vardır. Bir an evvel olsun isterim bir şeyin. Meğer o denli değilmiş, bir akarı varmış bu hayatın. Onu fark ediyorsun. O denli bir çağdayım. Hayat aslında kısa. Koşmanın gereği yok. Tez etmeden; görüntüyü kaçırmadan ilerlemek lazım.

◊ Bir röportajınızda sonlu bir yapınız olduğunu söylemişsiniz. 40’tan sonra o tarafınız de duruldu mu?

– Durduruyorum kendimi. Apansız sonlanmak çok ziyan veriyor. Sonrasında pişman olabiliyorsunuz. 40’tan sonra sakinliyor insan.

◊ Mesleğinize dönüp baktığınızda içinizde ukde kalan bir şey var mı?

– Valla yok. Zira benim için hoş gelişti. Tiyatroyla hoş bir halde tanıştım, ondan sonraki İstanbul’a gelişim ve tiyatroya devam edişimle Türkiye’nin yahut İstanbul’un en âlâ tiyatrolarında misyon aldım. Pek ukde kalan bir şey yok. Rahatım o bahiste.

JÖN OLMAKTANSA ALTERNATİF ROLLERİ OYNAMAYI SEVERİM

◊ Tiyatroda da etkinsiniz. “Şirreti Evcilleştirmek” isimli oyunla sahnedesiniz…

– 19 yıl evvel mezun oldum, 17 yıldır sahnedeyim. Bu benim için bir fırsat. Bunu yapmak isteyip yapamayan birçok oyuncu var. Her oyuna çıkmadan evvelki heyecan, “Repliklerimi unutur muyum sanki?” diye düşünmek ancak oynarken laflar ağzınızdan çıkarken farklı şeyleri başınızdan geçirmek, o heyecan tuhaf… Tahminen de vazgeçilmeyen, bu mesleği vazgeçilmez kılan o.

◊ Jön olmak ister miydiniz?

– Olağan ki çok keyifli bir olay lakin benim beğendiğim roller jön rolleri değil. Jönün ardında, yanındaki karakterler olur ya, onları oynamak daha çok hoşuma gidiyor. Jönlük sıkıntı iş. Bir kez çok göz önündesiniz. Özel hayat tarafından farklı güç. Bir de herkesin işi biter, jönün işi bitmez. Bir jönün çok yorucu bir hayatı olsa gerek. Alternatif rolleri oynamak hoş.

◊ Şimdiki aklınızla bu mesleğe yeni başlayanlara ne öğüt verirdiniz?

– Kolay vazgeçme, üstüne git derdim. Biraz vazgeçen tarafım vardı zira. Uğraş et, devam et, geri plana çekilmeye gerek yok. Mesleğe giren arkadaşlara da teklifim odur. Atılın. O denli bir mesleğin içerisindeyiz; devamlı gelişen ve değişen.

ÜNLÜ OLDUĞUMU UNUTUYORUM

◊ Oyuncu olmak isteyen çok kişi var artık. Bir kısmı da şöhretin büyüsüyle bu işi seçiyor. Bu hususta ne düşünüyorsunuz?

– Evet, herkes ünlü olmanın kederinde. ‘Ünlülük’ denilen şeyin içi boş artık bence. Ünlü olmak biraz yanlış anlaşılmalardan ibaret milletin gözünde.

◊ Nasıl bir yanlış anlaşılma? Size nazaran ünlü olma durumu nedir? Siz o tarafı nasıl yönetiyorsunuz?

– Bazen unutuyorum. Unutmak da hoş. Unutmadığınız vakit ruhunuza, vücudunuza çok ziyan verebilecek bir şey. Benim için çok da fazla bir şey yok. 2008-2009 yıllarında kesimde adımı duyurmaya başladım. Bir yerden sonra alışıyorsunuz. Biz biraz daha şanslı bir jenerasyonduk bence. Ustalarla bir arada kendimizi geliştirdiğimiz devirler oldu.

Günümüzdeki oyunculuk artık çok süratli. Bir anda parlayabiliyorsunuz ve bir anda gidebiliyorsunuz. Bizde basamaklar vardı, o basamakları tırmanma sürecini yaşıyordun.

Her şey yerine göreydi. Bir adabı vardı. Artık sahiden yok. Artık keskin ve köşeli ilgiler var. Bizim vaktimizde biraz daha iç içeydi. Tiyatroya çabucak başlayamıyordun. Bir tiyatro salonuna gidip orada birkaç tefrişat işi falan yapıyordun evvel. Artık bunu yapacak çocuklar da yok. Çabucak meşhur olmak istiyorlar. O sıkıntı bir seyahat. Artık her an meşhur da olabilirsin. Çektiğin bir görüntüye bakıyor her şey. Ancak nasıl devam edeceksin? Bu işi makul yapanlar sistematik biçimde yollarını çiziyor lakin bir anda gelenler bir anda gidebiliyorlar. Benim açımdan ise keyifli bir halde bu mesleği yapmak hoş. Ben onun peşindeyim.

◊ Dizi projeniz var mı yakın vakitte?

– Önümüzdeki döneme, eylüle konuşulan bir işimiz var. Şu an çok taze lakin, senaryosu bile yazım etabında.

KAFA DAĞITMAK İÇİN BU SİNEMASI İZLESİNLER

◊ Sizce seyirciler “Sonradan Gurme”yi neden izlemeli?

– Baş dağıtmak için, keyif almak için, gülmek için… Gülmeye muhtaçlığımız var. Birazcık günlük kederlerden uzaklaşıp, sevdikleriyle hoş vakit geçirmek için izlesinler. Sinemada hoş görseller var. Antep, Antep’in sıcak insanları ve bol kahkaha var.

EVDE DOMİNANT TARAF EDA

◊ Keyifli evlilik yürütebilen az sanatçılardansınız. Eda Özerkan ile bu dinamiği nasıl sağladınız?

– Bu bu türlü her vakit süt liman geçmedi. Hakikaten zordu. 2-2.5 yılı pandemiyle geçti. Lakin birbirimize alan açtık. Ben tabiata, denize düşkün bir adamım. Tabiata giderim, yaylaya çıkarım. 2-3 gün telefon çekmeyen yere de giderim. Dengeyi bulduk. Kızım da müzikle ilgileniyor. Piyano çalıyor.

◊ Anne ve baba oyuncu. Kızınız Eliz’in ülküleri var mı?

– Eliz bizi birinci izlediğinde onun bir oyun olduğunu algılayamadı. 1 sene drama derslerine gitti, orada çözdü. Mesela rol gereği evleniyorum, “Baba nitekim evlenmiyorsun değil mi?” diyordu. Ancak Eliz’de pek oyunculuk tutkusu yok. Voleybol ve piyano tutkusu var şu an. Voleybolda Filenin Sultanları’yla gelen o etkileşim, acayip bir şey oldu onun hayatında.

◊ Nasıl bir baba-kız bağınız var?

– Anneyle çok haşır neşir oluyorlar fakat babayla zıpırlığı, haşarılığı fark ediyor ya, “Bu adam daha keyifli galiba” diyor. O noktayı keşfedince de sizden ayrılmak istemiyor.

◊ Bu durumda Eda Hanım ne yapıyor?

– Onu kırmamak gerekiyor alışılmış. Lakin kızımla zıpırlık yapmak keyifli.

◊ Meskende dominant taraf Eda Hanım mı? Siz daha kuralları yıkan tarafsınız güya…

– Biraz o denli. Sevmiyorum ben kural falan. Kural tarafı hanımlarda olmak zorunda kalıyor.

EDA EN ÇOK ACELECİLİĞİMİ ELEŞTİRİYOR

◊ Proje seçerken eşiniz Eda Hanım’la birbirinize danışır mısınız?

– Konuşuruz doğal. “Sence nasıl?” diye sorarız birbirimize.

◊ En çok hangi bahiste tenkit alırsınız Eda Hanım’dan?

– Aceleciliğim konusunda. Tez canlıyım. Konuttan çıkarken de öyleyimdir. Ayakkabımı giyer, kapıda dikilirim. Kendimi “Hadi hadi” derken bulurum. Bir de unutkanımdır bayağı.