Dokuz ay boyunca eşine “Bahçedeki elma çiçekleri açmaya başladığında oğlumuz dünyaya gelecek” diyor Karsu. Ve 11 Nisan günü oğulları Blues Dönmez Schrama’yı kucaklarına alıyorlar. Bir ilkbahar çocuğu Blues. Instagram hesabında “Artık baharlar her zamankinden daha hoş olacak” diyen müzisyen annelikle değişen hayatı ve müzik çalışmalarıyla ilgili sorularımızı yanıtladı. Ve bu ortada ocaktaki pilavı ne yazık ki yaktı!
◊ Kısa bir mühlet evvel bebeğinizi kucağınıza aldınız. Öncelikle şunu sormak istiyorum, nasılsınız?
Bayağı hoş geçiyor. Yalnızca şu sıralar biraz kramp haftalarındayız. Çok ağlıyor lakin inanılmaz bir sabrım var. Bunu kendim de bilmiyordum. Anne olunca kendini yavaş yavaş daha çok tanıyorsun. Evliliğe gelince; şahane bir eşim (Mike Schrama) var. Onu hakikaten çok seviyorum. Bu yeni hayatımızda, anne ve babalıkta birbirimizi çok destekliyoruz. Çok düzgün bir istikrar kurduk. O çok hoş.
‘Duygularımı döktüm’
◊ Yeni müziğiniz çıktığında açıkçası biraz şaşırdık. Ve akabinde duyduk ki albüm de geliyor. Müzik yazacak, besteleyecek vakti nasıl buldunuz?
Menajerlerime geçen sene ocaktan itibaren çok az konser yapacağımı söyledim. Albümüme, yeni müziklere odaklanmak istiyordum. Kaç yıldır öteki projeler için müzik yazıyordum ve kendi müziğim biraz art planda kalmıştı. Bir yandan da yemek alanında bir meslek yaptım. Hollanda’da çoksatan bir yemek kitabı (Karsu’s Kitchen) yazdım. 6 Şubat sarsıntılarından sonra Karsu Vakfı’yla (Karsu Foundation) ilgili çalışmalarım oldu. Türkiye’de bir müzik meskenimiz var. Ve sonunda “Hayatıma yeni bir rüzgâr lazım” dedim. Albümle ilgili çalışırken ortada evlendim. Evlendikten sonra çocuk nasıl olur derken çocuk geldi. Fakat kendimi bayağı fit hissediyordum gebeyken. Esasen “Kendimi fit hissedersem her şeye devam edeceğim” demiştim. Geçen ocakta yaklaşık altı aylık gebeyken 18 konser verdim. Kendimi düzgün hissedince de devam ettim, artık albüm de yavaş yavaş bitiyor. Hatta bugün stüdyodan geldim. Kendi plak şirketim olduğu için nota nota mix’ten mastering’e, müzisyenlerden aranjmanlara her şeyle ilgileniyorum.
◊ Hiç “Tamam artık, yoruldum” dediğiniz oluyor mu?
Babam her vakit “Annene benziyorsun, hiç yerinde oturamıyorsun” der. Madem bu güç var, o vakit onu hoş kullanmak istiyorum. Ancak olağan ki artık bebeğim olduğu için bu enerjiyi bölmem lazım. Dengeyi nasıl bulacağım üzerine düşünüyorum. Daha konserlere başlamadım fakat biraz heyecanlıyım, umarım dengeyi bulurum. Öteki çalışan annelerden ilham almaya çalışıyorum.
◊ Albümde yüklü olarak hangi hisler ön planda?
Dört yıldır çok şey yaşadım. Ailemde hastalıklar oldu, beşerler bilmiyor ancak çok acı şeyler yaşadım. Sarsıntı de onun üzerine geldi. Ancak tıpkı vakitte inanılmaz, çok hoş şeyler yaşadım. Eşimle tanıştık, evlendik, çocuğumuz oldu. Bunlardan ilham alarak hislerimi albüme döktüm.
◊ ‘Son Defa’ çok hoş bir aşk şarkısı. Sözleri Kalben imzalı. Müziğin ortaya çıkış öyküsünden bahsedebilir misiniz?
Kalben benim arkadaşım. Onunla o kadar güzel anlaşıyoruz ki. So-
nunda da bu müzikte bir arada çalıştık. Ve o denli hoş kelamlar yazdı ki… Dinleyicilerim de, onun dinleyicileri de sözleri o kadar çok beğendi ki “It tasted like more” (daha fazlasını tatmak) diyorlar. Bu ortada şarkıyı yaparken hiç bir ortaya gelmedik. Ben Akyaka ya da Amsterdam, o Türkiye ya da dünyanın neresindeyse oradan görüntülü birbirimizi arıyorduk. Sözleri ikimiz de ağır çalıştığımız için internet üzerinden yazdık. Umarım bir gün birlikte söyleriz. Onunla çalışmayı çok seviyorum. Birbirimizi çok uygun anlıyoruz.
◊ Çıkacağınız Türkiye turnesinde Blues size eşlik edecek mi?
Çalışmaya başlamadan evvel biraz çocuğumla hoş vakit geçireceğim. Yalnızca bir kez bebek olacak. Bu yüzden dedim ki; bu yaz hayatın tadını çıkaracağım. Tahminen bir tatile çıkarım, bilmiyorum daha. Oğlum biraz büyüdüğünde, 7-8 aylık olduğunda turneye başlayacağım. Kasımda Türkiye’ye geleceğim ve biraz heyecanlıyım. Nasıl yapacağım bilmiyorum. Eşim gelecek mi? Blues’u getirecek miyim? Annemle mi bırakacağım? Onu da çözmedim. Tahminen birkaç meslektaşıma sorarım, siz nasıl yapıyorsunuz diye. Lakin benim durumum biraz farklı Hollanda’da yaşadığım için.
◊ Hamilelik süreci nasıl geçti?
Son haftalar, son günler çok heyecanlıydı. Bütün bayanlar üzere ben de nasıl doğum yapacağımı bilmiyordum. Hollanda’da ‘gentle c-section’ (doğal sezaryen) seçeneği var. Kendi müziğini getiriyorsun ve hoparlörle dinleyebiliyorsun doğum sırasında. Sonraki gün sabah 8.00’de ameliyata gireceğimi bir gün evvel duydum. Akşama doğruydu. Meskene gittim, uyumadan evvel yalnızca birkaç saatim vardı. Çabucak piyanonun başına oturdum. Oğlum annesinin müziğiyle dünyaya gelsin diye… Nitekim de o gün yaptığım müzikle dünyaya geldi. Çok hoştu. İnanılmaz bir histi.
‘İKİMİZİN SOYADINI TAŞIYOR’
◊ İsmine nasıl karar verdiniz?
İsmini eşim buldu. Oturuyorduk, kitap okuyordu. Dedi ki: “Hey, Blues ismi nasıl?” Çabucak ağlamaya başladım “Çok güzel” diyerek. Bir hafta sonra bu kere dedim ki: “Ne saçma bir isim. Bu türlü isim mi olur?” Eşim daha evvel de Süleyman ismini çok beğeniyordu (gülüyor). Ben de daha memleketler arası isimler arıyordum. Sonra Blues koymaya karar verdik. Ben Türk ismi de olsun istiyordum. Eşim de ikimizin de soyadını kullanmayı teklif etti. Hollanda’da mümkünmüş. Blues ikimizin de soyadını taşıyor. İleride çocukları olunca kendi karar verir hangi soyadını devam ettireceğine.
◊ Nasıl bir bebek? Karakterine dair ipuçları vermeye başladı mı?
Ooo, çok sabırsız. Onu benden almış. Çok cici, o da babasından.
◊ Blues’la günleriniz nasıl geçiyor?
Her akşam sonraki gün yapacaklarımla ilgili liste yaparım. Mesela listeye bakıyorum, yapmam gereken 10 şey var. Gün başlıyor ve ben yalnızca iki şey yapabiliyorum. Öbür saatler daima Blues’la geçiyor. Bu mevzuda zorlanıyorum.
◊ Babasıyla bağlantısı nasıl? Eşiniz nasıl bir baba?
Harika! Bu ortada artık Amsterdam’da yaşamıyorum. Amsterdam’ın yakınında küçük bir köydeyiz. Eşim bu köyden geliyor. Dışarıda geziyoruz, tıpkı Türkiye’deki köylerde olduğu üzere herkes birbirini tanıyor. Herkes birbirinin dedikodusunu yapıyor. Bizi gördüklerinde selam veriyorlar, Mike’a “Taşındınız mı, geri mi geldin” diye soruyorlar.
Ve herkes “Mike zati bir babaydı, yalnızca artık bir çocuğu oldu” diyor. Karakter olarak çok sıcak birisi.
◊ Oğlunuzu hangi pahalarla büyüteceksiniz?
Her vakit “Mutlu büyüsün, sağlıklı büyüsün, anneli-babalı büyüsün” filan derler. Geçen kuzenim Okan “Çok hoş bir şey duydum” dedi, “Çocuk vicdanlı büyüsün”. “Waov” dedim. “Evet!” Zira şu anda hangi ülkeye ba-
karsanız bakın, bana sorarsanız vicdansız birçok kişi gücü elinde tutuyor. Doğal ki keyifli olsun, çalışkan olsun, insanlara karşı güzel olsun, hoş insan olsun. Hayatının, sağlı-
ğının bedelini bilsin. İnsanlığa düzgün bir şey bıraksın. Benim mottom esasen şu; hayatımın sonuna geldiğimde aynada kendime gururla bakmam lazım, pişmanlıkla değil. Keşke şunu yapsaydım, bunu üzdüm yahut borcum var değil, net. Umarım bu mottoyu benden alır. Vay be, ben bile duygulandım artık düşününce.
‘HAYATA BAKIŞIM DEĞİŞTİ’
◊ Anne olmak hangi hisleri getirdi, neleri değiştirdi? Telaşlarınız var mı?
Şu sıralar evdeyiz, çok dışarı çıkmıyoruz daha küçük olduğu için. Lakin televizyondaki haberlere bakınca “Aman aman, çocuğumu dışarı bırakmayayım” diyorsun. Kızım olsaydı tahminen daha çok şey düşünürdüm. Fakat biliyorsun ki
anne olarak bütün hayatı boyunca bunu yapamayacaksın. Çocuk düşecek, kendisi kalkması gerekecek.
◊ Kayıplar, yaslar, akabinde tarifsiz mutluluklar yaşadınız. Bu süreç hayata bakışınızı nasıl etkiledi?
Çok etkiledi. Her günü -belki bu çok makûs bir şey ama- son günümüz olabilir diyerek yaşıyorum. Sarsıntıdan sonra bence bütün ailem hayata farklı bakıyorlar. Bir taraftan yaşadıklarından müspet şeyler çıkarabiliyorsun. Mesela küçük sorunları artık çok ciddiye almıyorsun. “Bu mu sorun ya” diyorsun. Hayata bakışım büsbütün değişti. Oğlumun bir gülüşü, dışarıda baktığımda gördüğüm kuşlar… Çok acı şeyler yaşadığında o gözünün önündeki bulanıklık gidiyor ve daha net görüyorsun hayatı.
‘Nenem geliyordu, profesörler de geliyor’
◊ Siz o denli bir müzisyensiniz ki; müzikle başaramayacağınız şey yokmuş üzere geliyor sizi dinlediğimizde. Müziğinizin gücünü siz nasıl tanım edersiniz?
Müzik çok enteresan bir şey, sihir üzere. Tabii ki müziğin sözleri var fakat melodinin hissi inanılmaz. Gebeyken konserlerde karnımdaki oğlumun verdiği tepki bile çok enteresan geldi bana. Doğduktan sonra da birebir müziğe tıpkı reaksiyonları veriyor. Beethoven’ı mesela çok seviyor. Ve ayrıyeten müzik sınırsız. Yemek de o denli aslında. İnsanları bir ortaya getiriyor. Konserlerde seyircime baktığımda kapalı kızlar da oluyor, küçük etekliler de… Nenem -depremde ömrünü yitirdi- geliyordu, profesörler de geliyor. Müzikle kurduğun diyalog insanları düşündürebildiği için tahminen kültürümüzde, sanatımızda, insanlığımızda öne bir adım atmış olabiliyorsun.
‘Yeni bir yemek programı yapmamı istiyorlar’
◊ Yemek kitabınız, yemek programınız var. Bu alanda yeni projeler var mı?
Hollanda’da da soruyorlar. “Yeni bir yemek program yap” diyorlar. Şu anda vaktimi müziğime ayırmak, yılın sonuna kadar konser vermek istiyorum.
◊ Eşinizin en sevdiği Türk yemeği nedir?
Tam şu anda onu yapıyorum. Fırında karnıyarık var. Patlıcanı çok seviyor. Pilav da yaptım lakin herhalde onu yaktım sizin yüzünüzden (gülüyor). Bir de çerkestavuğunu seviyor.