Oğlu 2020 yılında hayatını kaybetmişti… Ebru Şallı’nın Pars özlemi: Göğsümün sol köşesinde kalp diye taşıdığım sensin Ponçiğim
Pars ile fotoğraflarını sayfasında paylaşan Ebru Şallı altına “Göğsümün sol köşesinde kalp diye taşıdığım sensin Ponçiğim… Çok çok çok özledim… Melekler neden az kalıyor bu dünyada? Allah bu acıyı hiçbir anne babaya yaşatmasın…” notunu düştü.
‘MÜCADELE EDİYORUZ’ DEMİŞTİ
Ebru Şallı, 2019 yılı mayıs ayında verdiği bir röportajda “Pars’ı halsizlik ve kemik ağrıları nedeniyle doktora götürdük. Yapılan tetkiklerin çabucak akabinde tedavi süreci başladı. Son bir yıldır ailece hastalıkla çaba ediyoruz” demişti.
GÖZYAŞLARINI TUTAMADI
Ebr Şallı, Pars’ın hastalık sürecini katıldığı programda gözyaşları içinde anlatmıştı.
‘O HASTANE ODASI BENİM İÇİN CENNET BAHÇESİYDİ’
“Tanıyan Pars’tan çok etkilenirdi. ‘Bu nasıl bir çocuk’ derlerdi. Gerçek bir melekti. Bu hayatta bir melek doğurmuşum ve dokuz yıl bir melek ile yaşamışım. Kimseyi kıramaz, azıcık üzüldüğü an onu toparlamaya çalışır, fevkalade bir sevgi çıkıyordu içinden. Pars daima oburdu. Boyun ağrısı üzerine hastaneye gittik. Tabipler bir hafta boyunca çabalamalarına karşın tam olarak sorunun ne olduğunu bulamadılar, kan analizlerinin âlâ çıkmasına karşın ağrısında bir değişiklik olmadı. Ultrasonda da çıkmadı. MR çekildi, o vakit öğrendik. Birinci duyduğunuz an bir annenin ya da babanın dünyasının yıkıldığı an. Çok büyük bir acı. Halbuki ağrıları vakit zaman yaşıyormuş ve ‘geçer’ diye düşünüp söylemiyormuş. Birinci sefer okulda ağladığı bir an oldu, ağrısı çok fazlaydı. Çok süratli ilerleyen bir tipti…”
‘VERDİĞİM İLİK YÜZDE 100 TUTTU’
“2.5–3 yıllık süreçte tedavi ile çok hoş yanıtlar aldığımız periyotlar oldu. Karşılık vermesi büyük bir şeydi. Bıraktığımız an tekrar süratli biçimde atak yaptı, ağrılar başladı. Doktor aynı protokolü uygulayamayacağı için kemik iliği nakline geçmemize karar verdi…Dünyada bu iliği bulamadık. Aile bireylerine bakıldı. Bende literatürde olmayan bir doku çıktı ve o doku Pars’ta da vardı. Doktor ‘iliğiniz tutmuyor ama bu doku sizde var ve Pars’ta da olduğuna nazaran bir manası var’ dedi. İlik dahil her şeyimi vermek istiyordum. İlik verdim…Çok başarılı bir nakil gerçekleştirdiler. İlik yüzde 100 tuttu. Bu memnun haberi alıp, konutumuza geçtik. Herkes çok sevindi ve ‘artık bir şey olmaz’ dedik. Olmayan çok var zira. B negatif kan bulmak çok zordu…Bir yandan ünlü biri olmak sıkıntı ve çocuğa bu türlü bir anı bırakmak istemiyordum. O yüzden kimseye anlatmadık, paylaşmadık. O hastane odasında o kadar hoş günlerimiz geçti ki. O hastane odası benim için cennet bahçesiydi.Pars görünmez oldu işte. Ben onun hakkında konuşurken her vakit bu türlü ağlamam, sık sık yanına giderim, hoş şeyler konuşurum, gülerim. Acımı daha farklı yaşıyorum. Kimseye bunun hesabını vermek zorunda değilim. Benim onunla aramda olan diyalogu, duyguyu kimse bilemez.”
“HİÇ KOLAY DEĞİL”
“Hayatta durmaya çalışıyorum. Hiç kolay değil yaşamayanın anlayabileceği üzere bir durum yok ortada. Onunla ilişkim daima devam ediyor, sonsuza kadar da edecek. Çok büyük ve kutsal bir bağ. Çok özlüyorum.Ve bazen onun kokusunu duyuyorum işte o anlar beni zorluyor natürel. Eşsiz melek kokusu ortada bir geliyor bana, şükrediyorum. Onunla yaptığımız her şeyi devam ettirmeye çalışıyorum. Devam ettirip daha fazlasını da yapacağım gücüm yettikçe”
EBRU ŞALLI İÇİNİ DÖKTÜ: KAN DONDURAN BİR CÜMLEYDİ
Zor günleri atlatmaya çalışan Ebru Şallı, kendi Youtube kanalında da içini döktü. Hayatındaki dönüm noktalarını anlatan Ebru Şallı “Çocuğu olan beşerler bence korkmalı” dedi. İşte Şallı’nın açıklamaları:
‘ANNE SÜTÜ İLE BESLEDİM’
“İki tane çocuk doğurmak çok hoştu. Ben anne olmayı çok sevdim. Anaç da bi imal var. 17 yıl evvel Bero doğdu. Ortalarında 6,5 yıl var sonra Ponçiğim Pars doğdu. Yalnızca anne sütüyle besledim çocuklarımı. Bu çok önemli bence.”
‘ÇOCUĞA BERBAT ANI KALSIN İSTEMEDİM’
“Bir dönüm noktam da alışılmış ki Ponçiğim ile yaşadığım durum. O bahisle ilgili hem konuşmak istiyorum, hem istemiyorum. Sıkıntı konuşması…
Haksız yere eleştirildiğimi düşünüyorum. Ponçiğin durumu herkesin başına gelebilir. Allah hiç kimseye vermesin ancak her anne babanın başına gelebilir. Bu bi dünya, yarın ne olacağımız belirli değil. Bir hastalık. Birinci başta inanmak istemiyorsunuz.Pars’ın hastalığı olduğunda ben çabucak ignore ettim durumu. Olmasını istemedim her anne üzere… Göğüsledim durumu. İşin içine girip, Nasıl çözeriz? Ne yapalım? Sonra aslında çabuk güzelleşiyor üzere bir durum oldu. Çok hoş yanıtlar aldık hastalığın tanısı konulduktan sonra. Bunu kimseye anlatmadım. Çocuğa bu türlü bir anı kalsın istemedim. Zira güzelleşecekti…”
‘KİMSE EMPATİ YAPAMAZ’
“Bu durumu yaşayan tek bayan ben değilim. Tek anne ben değilim. Bunun şımarıklığını da yapmak istemiyorum. Lakin insanların çok büyük konuştuğunu görüyorum. Çocukları olan beşerler nasıl korkmadan berbat yorum yapıp, makûs cümleler kullanabiliyorsunuz? Benim yaşadığım acıyı nasıl anlayabilirler? Manaya talihi var mı bir insanın? Yaşamadan anlayamaz ki! Empati yapabilir mi, bence yapamaz!”
‘YORUMLAR ACIMASIZ’
“2,5 yıla yakın ben hastanede yaşadım. Orayı bir cümbüş alanına çevirdim. Biz ilik nakline giderken ‘ilik hediyesi’,’ilik eğlencesi’ diye bir oyun çıkardım.İnanılmaz bir şeydi. Bütün aile güya diş buğdayı üzere armağan aldı. Pars çok eğlendi. İnanılmaz şeyler yaşadık. Bunları yaşamış bir insan olarak yapılan yorumları çok korkusuz, acımasız buluyorum.”
‘KAN DONDURAN BİR CÜMLEYDİ’
“Şöyle bir şey bekleniyor, bunu hissediyorum: Ebru Ponçiğini kaybetti, artık o da ölür. Olması gereken bu. Bunu mu istiyorsunuz? Benim bir tane daha oğlum var, ailem var. Hiç mi aklınıza gelmiyor bu türlü şeyler. Elbette yorum yapabilirsiniz fakat evvel vicdanınızı düşünün. Ben Pars’ımın istediği üzere burada, karşınızdayım.”
“Zaman vakit ağlıyorum. Ağlamak da insani bir his. Tanıdığım birisi “Ya Ebru kusursuz, çok hoş çekimler yapıyosun, seyahatlere gidiyorsun, çalışıyorsun, her şey çok hoş gidiyor, çok hoş görünüyorsun, daha da mı gençleştin sen?” dedikten çabucak sonra “Ama alışılmış senin âlâ olma talihin yok ki… Naparsan yap” dedi. Kan dondurucu bir cümle. Baş bu, mantalite bu…”
‘TERAPİLERLE AYAKTA DURMAYI ÖĞRENDİM’
“Ben 17 yaşından beri çalışıyorum, Türkiye Cumhuriyeti’ne vergi ödüyorum. Ben sıradan bir insan değilim. Ben hizmet veriyorum, çalışıyorum. Bir tane Ebru var bunu yapmayın!”
“Aldığım terapilerle ayakta durmayı öğrendim. Ben güçlü bir beşerim bunu biliyorlar ancak “Ben okadar güçlü değilim, bana güvenmeyin” diyorum. Hala terapi almaya devam ediyorum.”
‘ACIMI NASIL YAŞAYACAĞIMA BEN KARAR VERİRİM’
“Hiç kimse benden ölmemi beklemesin. Ben yaşadığım acıyı kendim biliyorum. Bunun hesabını kimseye vermek zorunda değilim. Bunun hesabını bana kimse de soramaz. Bu benim acım. Ben yaşıyorum, nasıl yaşayacağıma kendim karar veririm.”
“Biraz Allah’tan korkun. bir lokma vicdanınız olsun. Ponçik beni koruyor. Ben onunla daima iletişimdeyim. Bir grup şeyler de yaşıyorum zati. Bu hususla ilgili elinizi vicdanınıza koyarak yorum yapın, anne baba iseniz de biraz korkun.”
