Onu birinci işinden beri tanıyorum. Yaş alıp mesleğinde tecrübe sahibi epey ismi de büyüdü fakat Alina Boz değişmeden kalanlardan oldu. Şık ve sakin bir duruşu var. Düzgün yüz çizgileri ve çarpıcı bakışlarıyla etkileyici ve saf bir hoşluğa sahip. Onunla geçmişten bugüne konuşmaya başlıyoruz…
◊ Yaşına nazaran (26) sakin bir duruşun var. Bu gerçek mizacın mı?
Gerçek doğal. Kamera karşısında olduğum vakitler dışında rol yapmam. Olmak istemediğim bir yerde memnun görünmeye çalışsam çabucak anlarsın. Yüzüm öbür bir biçim alır. Bu bana annem ve babamdan geçen bir özellik.
◊ Beyaz derili, renkli gözlü olduğun için biraz soğuk üzere de algılanıyor musun?
Anneanne ve dededen gelen Sovyetler duruşundandır o (gülüyor). Çocukluğumdan beri birinci karşılaştığım yorum “Biz seni soğuk sanıyorduk, ne kadar içten ve samimiymişsin” oluyor. Arkadaş ortamında masaların üstünde eğlenen kişi değil, kenarda “Bir muhtaçlığın var mı” diyen şahısım genelde. Ortada bir “Haydi coşalım” desem bile bu his bir gün sürüyor. O sebeple kendimi daha uygun tanıdım, artık meskende sinemalarım ve kitaplarım benim en büyük eğlencem.
◊ Dışarıdan çok düzgün görünüyorsun. Defoların neler?
O kadar da pamuk değilim. Sinirlendiğimde yüzüme yansır. Saklayamam. Sonradan üzülsem bile o an kendimi denetim edemeyerek hislerimi dışa vurabilirim.
◊ Kendinde bir şeyi değiştirecek olsan bu ne olurdu?
Değiştirmek çok romantik geliyor bana. Bir bilgisayar oyunu karakterinin saç rengini değiştirmek üzere… O sebeple kendimde bir şeyleri değiştirmekten çok kendime bir şeyler katmaya çalışıyorum.
◊ Geçen sene Umut Evirgen’le evlendiniz. Nasıl tanışmıştınız?
Umut bir sinema yazmış, bana onun için ulaşmıştı. Daha evvelce merhabamız vardı. O sinemada benim diğer projelerim olduğu için rol alamadım. Akabinde yıllar sonra tekrar bir yerde karşılaştık.
◊ Neydi seni çarpan?
Ne istediğini bilmesi, kendinden emin duruşu, sohbeti, özgüveni beni etkileyen istikametlerinden kimileri. Ortak ilgi alanları ve zevkler de beşere ‘doğru yerdeyim’ dedirtiyor.
◊ İnsan karşısındakinin evlenilecek kişi olduğunu nasıl anlar?
Aramızda kelama dökülmesi sıkıntı duygusal bir bağ oluştu. Biz o kadar akıştaydık ki; Umut bana plansız, hesapsız, tabiatıyla gelişen, hayatın hoş bir sürprizi üzere. Aslında daima “Evleneceğiz, haberin olsun” kaygısı. O yüzden evlenme kademesi olağan geldi.
◊ Umut, yeme-içme yerleriyle cümbüş kesiminde değerli yere sahip ve direktör birebir vakitte. Konutta neler oluyor?
Çokyönlü bir dünyamız var. Ben Bilgi Üniversitesi’nde sinema ve televizyon okuyorum, izlemem gereken sinemalar oluyor. Umut’u zorla oturtup “Şimdi bunu izliyoruz” diyorum. Yeni bir kısa sinema çektim, kamera ardında bana yardımcı oldu. Senaryo yazarken de ben ona takviye oluyorum.
◊ Evlilik hayatını nasıl etkiledi?
Bunlar değişti dediğimiz bir şey hissetmedik. Tahminen düğünden sonra birlikte gezecek, birbirimize vakit ayıracak çok vaktimiz oldu. Artık ben setlerdeyim, o bir sinema yazıyor. Bir yerini yeniledi, tekrar açtı.
◊ Umut’la aşkın hangi halini yaşıyorsunuz?
Birbirini büyüten ve yeni keşifler yapan, ilham verici bir yol arkadaşlığı diyebilirim.
◊ Evlendiğinden beri “Hamile mi” haberleri çıkıyor. Sıkılmadın mı bunlardan?
Evet, çok sıkıcı, bir yerden sonra takip etmiyorsun. Bir noktada natürel olur. O vakit bunu neden saklayalım ki!
‘MUTLU VE ŞANSLIYIM’
◊ Yeni işlerin neler?
Bir kısa sinema yazıp yönettim. Tıpkı vakitte televizyonda yeni işim ‘Bir Vakitler İstanbul’ devam ediyor. Keyifli ve çalışkan olduğum bir devir.
◊ Evet, yeni işin bir 90’lar öyküsü. Çevirmeli telefonlar, walkman’ler… Sen 98 doğumlusun. O yıllarda genç kız olmak ister miydin?
6 yaşıma kadar Rusya’daydım. Dizideki Seher karakterinin de sahip olduğu, o periyoda ilişkin eşyalarla büyüdüm. Televizyonla birinci müsabakam çok heyecanlıydı. Yanlış hatırlamıyorsam birinci izlediğim sinema ‘Titanik’ti.
◊ Karakterin Seher gazetecilik okuyor, sen gazeteci olmak
ister miydin?
Ortaokuldan sonra girdiğim imtihanda gazetecilik kısmını kazandım, hoşuma da gitti. Sinema ve gazetecilik, ikisi de bir kelam söylediğin, hisle da kontaklı işler, bu alanları seviyorum. Natürel işler farklı ilerledi ve bir diziye başladım, bir yandan havacılık okuluna girdim.
◊ Havacılık mı okudun?
Evet, havacılık lisesine gittim.
◊ Pilot mu olacaktın?
Öyle bir hayalim vardı. Bir öbür hayalim de psikoloji okumaktı. Lakin oyunculuk ağır bastı.
◊ Gazeteci olsan bugün kendine ne sorardın?
“Mutlu musun” diye sorardım?
◊ O halde, memnun musun?
Mutluyum. Bir yandan öğrencilik, bir yandan dizi, bir yandan seyahatler; keyifli ve şanslıyım.
‘EN BÜYÜK TUTKUM DAİMA SİNEMA’
◊ Sinema ve televizyon kısmında olduğunu söyledin. Bir kısa sinema yazdın ve çektin. Ne anlatıyor öykün?
Evet, ismi ‘Adako’. Feride Çiçekoğlu’ndan aldığım derste doğdu. Bize İstanbul hakkında bir kısa sinema çekmemizi söyledi. Sinema hakkında ayrıntı verip sürprizi bozmayayım, şenliklere gidecek. İki hafta müddetim vardı, tam öğrenci işi çalıştım.
◊ Senin tanınma öykün tam toplumsal medyanın patladığı periyoda denk geldi.
En yanlış anlaşıldığın, linçlendiğin ve seni üzen olay neydi?
Aynı yerde olduğum bir kişi, küfürlü bir biçimde müzik söylüyor. İmgede ben olduğum için ben söylemişim üzere bir iftiraya maruz kaldım. Kaldı ki bana bakarak izleyen kişi benim söylemediğimi görür aslında. “Alina, küfür mü ettin” diye arayanlar oldu, benim mizacımda yoktur bu biçim davranışlar. Etrafımda duran insanlara ekstra dikkat etmem gerektiğini anladım. Tatsız bir tecrübe oldu diyelim.
◊ Sosyal medyadan gördüğüm kadarıyla oyunculuk dışında farklı ilgi alanların var…
Evet, fırsat buldukça kayak yapıyorum, yazın da kitesurf. Seyahat etmeyi de çok seviyorum, yeni yerler görüp farklı kültürler tanımak beni daima heyecanlandırıyor. Ancak en büyük tutkum daima sinema. Kamera önünde olmayı sevdiğim kadar, gerisinde olmayı da merak ediyorum. Kendimi o alanda daha da geliştirmek istiyorum. Bir de
el sanatlarına ilgim var, bilhassa maket yapmayı çok seviyorum.
◊ ‘Bir Dilek Tut Derneği’nin özel gecesinde ‘iyi niyet elçisi’ oldun. Neler yapacaksınız birlikte?
Sosyal sorumlulukta bir katkım olacaksa çocuklarla ilgili olsun istedim. ‘Bir Dilek Tut Derneği’ 25 yıllık esaslı, küresel bir dernek. Onlarla uzun bir seyahate çıktık. Önümüzdeki aylarda birlikte pek çok tertibimiz olacak. Çocuklara bir nebze de olsa dokunabilmek beni keyifli ediyor.
‘ŞÖHRETİ SEVİP SEVMEDİĞİMİ SORGULAMADIM’
◊ 16 yaşından beri ekrandasın. Anne yahut baban oyunculukla
ilgileniyor muydu?
Babam turizm dalında, onunla bütün Tarihi Yarımada’yı gezdim, tekne çeşitleri yaptık. Eski İstanbul’u ondan öğrendim. Annem fotoğrafçı, birebir vakitte tertip şirketi var. Ben küçükken meskende tiyatro kurardık ve bana oyunculuk yaptırırdı.
◊ ‘Paramparça’ dizisi başladığında 16 yaşındaydın. Şöhreti sevdin mi?
Şöhreti sevip sevmediğimi hiç sorgulamadım desem…
◊ Neden?
Şöhretten çok, mesleğimin, bir söz biçimi olmasını seviyorum. Etkilendiğin bir metinle anlaşıyorsun ve sonra bunu beyazperdede izlettiriyorsun, bu işin en keyifli tarafı da bu bana sorarsan.
◊ En sıkıntı tarafı neydi?
Biz aslında televizyonda canlandırdığımız karakter değiliz. Bazen bunun ayrımını yapamıyor beşerler, onu anlatmak sıkıntı.
◊ Geçen sene annenle toplumsal medyada bir fotoğrafını paylaştın. Magazinde çok ilgi gördü. Sen annenle mi büyüdün?
Annem ve babamla büyüdüm. Şu an başkalar lakin bir ortaya geliyoruz.
◊ “Rusya’dan 6 yaşımda geldim” dedin. Sen anne mi, yoksa baba tarafından mı Russun?
Çok karışık. Bir sonraki röportajın konusu bu olsun. Soyağacımız çok geniş.
‘GÜVENDE HİSSETMEDİĞİM ANLARI HATIRLIYORUM’
◊ 10 yaşından beri setlerdesin ve kaybolmayan isimlerdensin. Bunun sırrı nedir?
İstikrar güç. Bunun için işini, şöhretten ve paradan çok sevmen gerekiyor. Çocuk yaşta başlayıp oyunculuktan kopan birçok kişi var. Tahminen öbür alanlardan daha çok keyif aldılar ve kaybolmak onların tercihiydi. Ben burada olmayı sevdim, ona nazaran çalıştım. Evvelden saat kuralları bu kadar katı değilken günde 20 saat çalışıyorduk. Buna katlanmak kolay değil.
◊ O yaşlarda, setlerde ruhsal yahut fizikî baskılara maruz kaldığın oldu mu?
Setlerde hiçbir vakit el bebek gül bebek olmuyorsun. Zordu, şu an mesela çocuk oyunculara çok dikkat ediyorlar. Ailem benimle sete gelirdi ancak o yıllarda sete aile gelmesine de pek âlâ bakılmazdı. Mesela ben 14 yaşımdayken bazen gece kendim metrobüse binip meskene dönüyordum. Üzüldüğümü, kendimi inançta hissetmediğimi hatırlıyorum. Bunlar beni büyütüp olgunlaştırdı. O yüzden yaşadığım zorluklara karşın devam ettiğim için kendimi tebrik ediyorum.