◊ Bu belgesel projesi nasıl ortaya çıktı?
– ENKA Sanat, daha evvel babamla irtibat kurmuştu esasen belgesel için. Hatta direktör Selçuk Metin babamın yanına gidecek ve çekimlere başlayacaktı. Ama babamın sıhhat sıkıntılarının olduğu bir periyoda denk geldi, ertelediler. Sonrasında da mümkün olmadı maalesef. Selçuk Bey, babam vefat ettikten çabucak sonra bize ulaştı. Açıkçası o vakit da biz çekimser kaldık, zira şimdi hazır değildik o denli bir seyahate çıkmaya. Artık tekrar gündeme geldi. Biz bir şeyleri daha sindirmiş bir ruh halindeyiz. O nedenle artık başlayalım dedik.
◊ Projeyi duyurmak için babanızın doğum gününü seçmeniz de çok manalı…
– Bu fikir ENKA Sanat’tan çıktı, çok da hoş oldu.
◊ Vefatından sonra babanızın doğum günleri nasıl geçiyor sizin ailede?
– Hasret hiç bitmiyor. İnsan o hasretle başa çıkmayı vakitle biraz öğreniyor lakin özel günler, yarayı deşen günler oluyor. Sevdiklerimizle bir ortaya gelmek ya da onun anısına düzenlenen bir aktifliğin içinde olmak, bizi biraz daha sarıp sarmalıyor.
Fotoğraflar: Murat ŞAKA
ONU İZLERKEN ÇOK DUYGUSALLAŞTIK
◊ Aktiflikte babanızın birtakım manzaraları yayınlandı, neler hissettiniz?
– Çok duygusallaştık. Kardeşim Derya ile “Biz şimdiden böyleysek, belgeseli izlerken neler yaşayacağız sanki?” diye konuştuk. Çok hoş bir iş hazırlamış Selçuk Beyefendi. O kurguyu biz de birinci sefer izledik. Belgeseli izlediğimizde, bence bizim de başımızda genişleyecek Ferhan Şensoy penceresi. Zira onu bir sürü beşerden dinleyeceğiz.
◊ Belgeselde yer alacak isimlerin seçilme etabına ne kadar dahildiniz?
– Birlikte toplantılar yaptık. Bizim tekliflerimiz oldu, onların esasen hazırladığı bir liste vardı. Orta noktada buluştuk. Bu hususta son karar doğal ki Selçuk Bey’in, zira bir direktör olarak belgeseli kısıtlı bir vakit içine sığdırması gerekiyor.
DUYGUSAL MİRASINA SAHİP ÇIKIYORUZ
◊ Ses Tiyatrosu’nda bir vazife dağılımı yaptığınızdan bahsettiniz bugünkü aktiflikte. Nasıl bir dağılım yaptınız kendi aranızda?
– Bunlar aslında cetvelle çizilmiş hudutlar üzere değil, zaten oluştu her şey.
◊ Artık tiyatroda daha faal olacaksınız değil mi?
– Doğal ki. 3 yıldır öyleyiz aslında fakat sürecin başlangıcı benim doğum yaptığım periyoda denk geldiği için, kardeşim Derya idari hususta biraz daha atak olmak durumunda kaldı. Bunu yaşayanlar olmuştur; vefatlardan sonra kimi sorumluluklar tak diye birinin omzuna düşer. Derya da bütün duygusallığını bir kenara bırakıp, buradaki gruba önderlik yaptı.
Bizim en çok önemsediğimiz bahis, buranın açık kalmasıydı. Birkaç aylığına bile kapanması, hem bizi hem de Ferhan Şensoy’un seyircisini çok üzecekti. Münasebetiyle daha nasıl ilerleyeceğimize karar vermeden, Derya, ben ve Elif (Durdu) buranın açık kalacağı noktasında uzlaştık.
“Şahları da Vururlar” babamın yarım kalan projesiydi. Çabucak onu sahneye koymak için kolları sıvayıp girişecek güç bulduk. Bu kararları daima Elif, Derya ve ben üçümüz aldık. Bütün Ortaoyuncular takımı, annem, abim, yani babamın tüm sevenleri de bize takviye oldu. Aileden hisseden herkes kolları sıvayıp onun o duygusal mirasına sahip çıkmak için elinden gelen her şeyi yaptı.
◊ Babanızın hayattayken öğütlediği, hâlâ uyguladığınız bir hayat dersi var mı?
– Onun yaşama biçiminden bize miras kalan bir şey var; duygusal samimiyet. Bu, hayatın her alanında, bilhassa sanat ve sanatsal üretim konusunda insanı bir adım öne geçiren bir şey. Kaybolduğum vakit kendimi oraya yaklaştırmaya çalışıyorum.
POLİTİKAYA MERAK SARDIM BABAM UZAKLAŞTIRDI
◊ Ünlü bir çiftin, sanatın içine doğmuş çocuğusunuz. O denli olmasaydı, şu an ne yapıyor olurdunuz?
– Biz kardeşimle öbür mesleklerin etrafında dolaştık aslında. Sanatçı aileler, genelde çocuklarını sanatın zorluklarından müdafaaya çalışırlar. Kendi yaşadıkları zorlukları çocukları yaşamasın isterler. Lakin ne yaparlarsa yapsınlar, yol oraya hakikat evriliyor. Zira zati bir sanat eğitiminde üzere büyüyorsunuz.
Ben bir devir siyasete, diplomasiye merak sarmıştım. Oradan da beni babam uzaklaştırdı. “Bir şeyleri değiştirmek, dünyaya bir katkıda bulunmak istiyorsan, o vakit senin yolun sanattan geçiyor” demişti.
◊ İki kardeş birebir mesleği yapıyorsunuz. Zıt taraflarınız var mı?
– Çok zıt taraflarımız de var, benzeşen taraflarımız de. Derya mantık tarafı, ben his tarafıyım galiba. (Gülüyor) Kardeşlik de bu türlü bir şey aslında. Birisi biraz düşecek üzere olsa, oburu daha güçlü durmak zorunda hissediyor. Daima birbirini dengeleme içgüdüsü oluyor bence.
KEŞKE DİJİTAL DÜNYAYLA BULUŞSAYDI
◊ Birbirinizi eleştirir misiniz?
– Birinci evvel birbirimize fikir danışırız. Lakin Derya kimsenin fikrini dinlemez. (Gülüyor) Ben de diğerlerinin fikrinde boğulurum genelde. O denli bir farkımız var. Derya dikbaşlılık manasında babama çok benziyor. Lakin natürel ki birbirimize danışır ve takviye olmaya çalışırız. Bilhassa babamın vefatından sonra kesimin zorluklarıyla karşı karşıya kaldığımızda “İyi ki birbirimiz varız” diyoruz. Mesela başarısız geçen bir iş görüşmesinden sonra buluşup o günü kahkahayla noktalayabiliyoruz.
◊ Dalın zorlukları dediniz; babanız hayattayken bu bahiste ne üzere takviyeleri oldu?
– Babam çocukluğumuzda bize çocukmuşuz üzere davranmazdı. Güya karşısında bir meslektaşı oturuyormuş üzere, ciddiyetle yaklaşırdı bize. Olağan ki çok büyük takviyesini gördük. Kesimin zorluklarını annemden de, babamdan da çok fazla duyduk. Hatta bizi temkinli ve korkulu yaptı bu durum bence. Lakin babam dizilere, Türkiye’deki televizyon dünyasına inanan birisi değildi. O yüzden bir dizi projesinde oynadığımızda, bunun farkında bile olmuyordu. Çok değer verdiği bir alan değildi. Artık ben, keşke babamın çok üretken olduğu periyodu, bugünün dijital dünyasıyla buluşsaymış diyorum. Zira orada yaratmak ve oynamak için daha özgür bir alan var. Babam bütün özgürlüğünü sahnede kullanıyordu. Bu dijital dünyayla buluşsaydı, öteki türlü şeyler yaratabilirdi.
OYUN VE DİZİ YAZIYORUM
◊ En son “Bahar” dizisinde konuk oyuncu olarak yer almıştınız. Bundan sonra ne üzere projeler olacak?
– Bir tiyatro oyunu yazmaya giriştim. Tekrar burada sahnelenecek bir oyun. Bir de Pera’ya hamileliğimden beri yazmaya çalıştığım bir kıssa var. Onu küçük diziye dönüştürmeyi düşünüyorum.
◊ Dijital platform için mi?
– Sürpriz bir mecraya olabilir. Onun dışında dizi ve sinema görüşmelerim devam ediyor. “Sıcak Kafa” isimli internet dizisinin muharrir takımındaydım ben. Çok hoş bir tecrübe oldu benim için. Çok meşakkatli bir seyahatti. Artık biraz daha küçük çaplı, kendi yazdığım bir şeyin içinde olmak istiyorum.
ÇOCUĞUM BENİMLE GURUR DUYSUN İSTİYORUM
◊ Annelik nasıl gidiyor?
– Çok hoş. Pera 3.5 yaşında şu an. Beşere kendini tekrar keşfettiren bir süreç.
◊ Pera’dan öncesi ve sonrasını nasıl tanımlıyorsunuz?
– Beşere özgüven veriyor garip bir formda. Hayatta kendinden öteki bir şeyi ön plana koyunca, kendinle barışıyor, daha yiğit kararlar alıyor, daha çalışkan oluyor, geleceğe mecburen umutla bakıyorsun… Bence insanın hayat motivasyonu… Kendi adıma söylüyorum, yoksa bunlar için annelik koşul değil. Kimse anne olmak zorunda değil bunları hissetmek için. Benim için hoş bir motivasyon oldu Pera. Ondan ilhamla bir şeyler üretmek, ona bir şeyler bırakmak, birlikte bir şeyler yapmak… Çocuğum büyüyünce “Benim annem şunları şunları yaptı” desin, benimle gurur duysun istiyorum.
◊ Bu belgesel de Pera için çok manalı bir hatıra olacak…
– Benim için heyecan verici bir noktası da bu. Pera dedesinin yapıtlarını doğal ki okuyacak, oyunlarını izleyecek, fotoğraflarını görecek ancak bu türlü bir belgesel başka bir mana taşıyor. Kızıma “Senin deden buydu” diyebilmek benim için çok kıymetli.