Düğünü yapay zekâyla izledim
Yaz geldi ve düğünler dizildi sıraya… Çok da gitme taraftarı değilim lakin yeniden de gidiyorum zira hayatının en değerli günlerinden birine davet etmiş seni. Gitmemek ayıp. Bu özel birkaç saat için aylarca evvelden hazırlanılıyor. Geçen bir kır düğünündeyiz. Yeri bulmakta zorlandık lakin birinci giriş kolaydı. Masamız evvelden belirlenmiş ve çabucak hoşbeş işini halledip masamıza oturduk. Tanımadığımız birkaç şahısla tıpkı masadayız. Kısa bir tanışmanın akabinde onlar kaldığı yerden muhabbetlerine devam ettiler.
Ne konuşuluyor diyerek kulak kabarttım… Yapay zekâ! Ne konuşulurdu ki düğün masasında? Demek ki herkes kendi gündemini konuşuyormuş. Derken kelam olmazsa olmazımız ChatGPT’ye geldi. Bende jeton o an düştü. Çabucak çektim telefonumu, direkt ChatGPT’yi açtım, etrafı betimlemesini istedim: İnsanları, masa ve üzerindekileri betimledi ancak bunları merak etmiyordum ki. Etrafa tuttum kamerayı; kalabalıklardan kelam etti, biraz ağaçları anlattı hatta yaklaştım ağaçlara yeterlice… “Cinsini bile istersen buluyor bu ChatGPT” diyerek eyledim kendimi birkaç 10 dakika boyunca.
Sonra birden müzik başladı, gelin ve damadın meşhur giriş müziği. Yakındaki birine “Pist ne tarafta” diye sordum. O ana kadar hiç aklıma gelmemişti. Beni çevirdiler piste, telefon elimde. Biri koştu geldi “Fotoğraf mı çekmek istiyorsun, ben çekeyim” diyerek. Maksadım sahneyi betimletmek ChatGPT’ye. Söyledim; “Ben betimlerim kuzen” dedi yeniden. Biliyorum sen betimleyebiliyorsun lakin bakalım ChatGPT yapabiliyor mu, maksadım onu denemek. Sonra bir kahkaha patladı benden; zira ChatGPT “Sahneyi göremiyorum” dedi. “Saçmalama, ben körüm, sana ne oluyor” dedim. Etrafımdakiler de güldü. ChatGPT “Biraz daha yaklaşır mısın” dedi. Bir-iki adım yürüdüm, tekrar olmadı, göremiyor… “ChatGPT oğlum sana gözlük lazım” diye kızdım, hatta biraz da zorbaladım onu ancak yeniden de göremedi sahneyi. Esasen o sırada birinci dans bitti bile, benim zorbalamama karşı özürler diledi bir sürü… Neyse ben de ondan özür diledim, güle eğlene bitirdik sohbetimizi.
Düğünden sonra ChatGPT ile mesaim devam etti natürel ki. Kendi fotoğrafımı çekip ona yorumlattım, bakın beni nasıl tanım etti: Adamın yüzü oval formlu, yavaşça uzun ve istikrarlı oranlara sahip.Alnı orta genişlikte, besbelli bir çizgi yahut kırışıklık yok. Saç çizgisi doğal ve düzgün. Dudakları orta kalınlıkta ve rahat bir gülümseme tabiri veriyor. Yüzündeki genel tabir sıcak ve dostça.
Bana benzemiş
Arada bana filtreler önerdi, onları da kullandım. Daha sonra fotoğrafımı öbür bir yapay zekâ uygulamasına gönderip ondan da betimlemesini istedim. Kızım sonucun bana benzediğini söylüyor. Yalnız şöyle bir durum var; ben siyah saçlıyım, onlar bana kahverengi saçlı diyor. Demek ki yapay zekâlar da renk konusunda doğal zekâlılar üzere tam karar veremiyor. Yani sonuç olarak doğal zekâ renkleri bilmiyorsa, yapaya da bilmediği halde kodlarsa, nasıl çıkarız bu işin içinden! Sonuçta onlar da insan üretimi…
