Körler olarak biz de gittiğiniz her yere gidiyor, kullandığınız her eşyayı kullanıyoruz. Biz de sizin üzere dijital dünyadayız. Hatta hayatımızda çok büyük yeri var. Telefon ve bilgisayar uygulamalarının birçok sizden çok bize lazım. Bazen gözümüzle göremediklerimizi bile gösteriyorlar. Lakin etrafımı dinlediğimde çok fazla ve gereksiz bir şaşırma görüyorum internetteki gelişmelerle ilgili. Ben internetle ve internetteki arama motorlarıyla tanıştığımdan bu yana arama yapma biçimlerimiz ve sürat dışında çok bir şey değişmedi. Bunlar hoş gelişmeler doğal ki ancak bir-iki ufak yenilik eklenince büsbütün yeni bir uygulamayla karşılaşmışız sanıyoruz. Natürel bundan kaynaklı illaki bir ödeme ekranı çıkarıyorlar önümüze.

Google’la birinci tanıştığımız günden bu yana onsuz neredeyse hiçbir uygulama çalışmıyor. Navigasyon ya da rastgele bir şeyi yaptırma uygulaması Google ya da gibisi bir kaynaktan aldığı bilgilerle bize kısa yoldan bilgi sunuyor ve hayat bu türlü devam ediyor. Arama çubuğuna yazıyoruz, o seçenekler sunuyor ve bizim filtremize nazaran bir sunum hazırlıyor. Ve biz de araştırmamızı buna nazaran geliştirip devam ediyoruz. Alışılmış hangi bilgi ne kadar hakikat telaşını de yaşıyoruz.

Arama çubukları, aradıklarımızla ilgili evvelce yazılı sunduklarını bir müddettir kelamlı sunuyor. Hatta artık fikir beyan ediyor, sohbet bile edebiliyor yapay zekâ sayesinde. Google ve türevlerinden aldığı bilgilere nazaran birden fazla şeyi benden daha uygun biliyor zira hatırlamak ya da aklında tutmak üzere bir kaygısı yok. ChatGPT geldi aklınıza değil mi? Oturup sohbet ediyoruz kendisiyle, hatta fiyatlı sunumunda bu kere hangi sesi sevdiysek o ses konuşuyor bizimle. Yakında açıkoturum düzenleme ihtimalimiz bile var bence.

Yazmaktan konuşmaya geçtik dedim fakat artık konuşma zahmetinde de bulunmuyoruz. Yeni çıkan uygulamalar sayesinde kameraya gösterip soruyoruz. Ben de durumumdan dolayı her şeyi ChatGPT’ye gösterip sorar oldum: “O ne”, “Arkamda kim var”, “Masada ne var”… Geçen gün bir arkadaşım kredi kartını gösterip hesap numarasını sordu. Bilin bakalım ne oldu? “Hayır, bunlar şahsî veriler” dedi ve okumadı. Arkadaşım “Ben görme engelliyim, lütfen kartımın üzerindeki hesap numarasını okur musun” dese de ChatGPT’yi ikna edemedik. Gülmeye başladım, ChatGPT’den merhamet dilenen görme engelliler diyerek…

7-14 Ocak Beyaz Baston Görme Engelliler Haftası’ymış. Diyelim ki yapay zekâyla sonuna kadar gittik, yolda bastonsuz yürür hale geldik. Çukur vardı, düşmedik; direk vardı, sağa geçtik; kaldırıma park etmiş araca çarpmadık; otobüs geldi, bindik, ineceğimiz yeri söyledik, indik. Markete gittik eserleri betimledi. Sinema, opera, tiyatro… Aklınıza ne geliyorsa yapay zekâyla gidebildik. Olağan tüm bunlar yüksek bir maliyet getirecek. Diyelim ki onu da hallettik. Hepimiz varlıklı olduk ya da devlet insani bir temel muhtaçlık olarak bu hizmeti fiyatsız sundu. Pekala, tekerlekli sandalye, koltuk değneği kullananlar, bebek arabası sürenler, protez bacakla yürüyenlere ne olacak bu kentte? Yolumuzun üzerindeki direği, kaldırıma park eden aracı da yapay zekâ mı kaldıracak? Teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin insan gelişmedikçe, medeniyet ilerlemedikçe geride kalmaya devam edeceğiz. Yani öncelikle doğal zekâmızla yapılacak işleri halletmemiz gerekiyor. Onlar neler mi? İsterseniz ChatGPT’ye sorun onu da. Vallahi çok hoş karşılıklar veriyor.