Kendine has sesi ve yorumuyla bilinen Birsen Tezer, genç yaşlardan itibaren müziğin birçok farklı alanıyla ilgilenen ve bu alanlarda eser üreten bir müzisyen. Kendisi üzere oğlu Cihan Can Erkal (müzik dünyasında SARNOW ismini kullanıyor) da genç yaşta müziğe yönelenlerden. Hem yazıyor, hem söylüyor hem de kendi müziklerini yapıyor. İkilinin birinci defa bir ortaya geldikleri ‘Seans’ın kelam, müzik, akustik yorumları ve düzenlemesi büsbütün Cihan’a ilişkin. Anne-oğulun müzikle kurdukları bağı dinleyiciyle paylaştıkları birinci müziğin öyküsünün peşine düştük; Beyoğlu’nun sakin bir köşesinde bir ortaya gelerek ‘Seans’a, bağlarına ve müzisyenliğe dair sohbete başladık.
‘Seans’ bir Anneler Günü ikramı fikri olarak mı ortaya çıktı?
Cihan Can Erkal: Aslında birkaç ay evvel bitmişti lakin gündeminin kaotikliği sebebiyle çıkarmayı uygun görmedik.
Birsen Tezer: Biraz da bu kaosun içinde insanlara Anneler Günü vesilesiyle bir anne-oğul müziği sunmak istedik; insanların içlerini ısıtacak bir konsept olduğuna inanarak…
Şarkının çıkış noktası neydi?
Cihan Can Erkal: Müzik bölümünde bir müzik yayımlamak, okyanusa bir şey fırlatıp ne olacağını beklemek üzere biraz. Bu yüzden elimdeki fırsatı kıymetlendirmek istedim. Annem Türkiye’de dinlenen bir müzisyen ve biz de birlikte bir şey yapmayı daima konuşurduk.
Şarkının ismi neden ‘Seans’?
Cihan Can Erkal: Parça yarı İngilizce yarı Türkçe. Her 2 lisanda tıpkı manaya gelen söz seçenekleri çok azdı. ‘Seans’ en düzgün seçenekti.
Birsen Tezer: Anlam olarak da oturdu.
Cihan Can Erkal: Parçanın içeriğine baktığınızda, oğulun gözünden annenin kelamlarının yazıldığı bir kesim olduğunu görüyorsunuz. Aslında bir oğulun seansı.
Birsen Tezer: Söz yazma basamağına katılamadım. Aslında tarafımdan da modüle bir ek yapılmasını hayal ediyordum. Ancak süreç o denli gelişmedi. Bir nevi benim söylediğim her şeyi Cihan kendi ağzından yazmış oldu. Bir anneye sesleniş üzere oldu; acı-tatlı.
Cihan küçükken birlikte müzik yapıyor muydunuz?
Birsen Tezer: Müziğe ilgisi vardı lakin enstrüman alıp çalan bir çocuk değildi. Mırıldanırdı, kulağının olduğu belirliydi. Piyanoya yönlendirdik, 5 yaşında başladı fakat 6 yıl boyunca zorla gitti. Nota öğrenmeyi hiç istemedi, daima kulaktan çaldı. Zorlamamaya karar verdik. Sinema müziklerine ilgisi daima vardı. Pandemiyle birlikte bu merakı onu müziği kendi kendine öğrenmeye itti.
Cihan Can Erkal: Evde müzik daima çalardı fakat müzik yapılmazdı. Annem sahnede yapardı işini, meskene taşımazdı. Babamın müzik zevki üzerimde çok tesirliydi.
Birlikte stüdyoya girmek nasıl bir tecrübeydi?
Cihan Can Erkal: Annem çalışırken çok süratli, çok profesyonel. Bir kesim gelir, yazılır, çalınır, kaydedilir ve biter. Her şey akıcı ilerler. Ben tam karşıtıyım. Bir sesin ya da kelamın üstünde günlerce durabilirim. Bazen parçayı baştan yapmaya karar veririm, o sırada öteki kesim daha çıkar. Bu hususta zıddız.
Birsen Tezer: Gurur vericiydi. Oğlum olduğu için söylemiyorum, sahiden çok yetenekli buluyorum. Disiplinli ve tutkuyla yapıyor müziği. Tıpkı vakitte yaratıcı ve ayrıntıcı. Birlikte çalışmak kolay değildi, birtakım noktalarda zorlandım.
En çok hangi mevzuda zorladı?
Birsen Tezer: Çok titiz, çok titiz. Hoş bir özellik aslında. Birçok müzisyende olan bir özellik; mükemmeliyetçilik ve titizlik. Cihan’da bu birazcık daha fazla yalnızca.
Müzikal manada fikir ayrılığına düştüğünüz oldu mu?
Cihan Can Erkal: Olmadı diyebilirim. Anneme bir şeyi soruyorsam zati içime sinmemiştir. O da hakikaten beğenmediyse değiştiririm.
Birsen Tezer: Yapım etabındaki bahislerde kesinlikle bana danışır. Ben fikrimi söylerim, ister kullanır, ister atar. Ona bırakmayı seviyorum, seçimlerine güveniyorum.
Şarkıyı kaydettikten sonra anne-oğul bağlantınızda değiştiğine inandığınız bir şey oldu mu?
Cihan Can Erkal: Bende olmadı.
Birsen Tezer: Benim için mutlaka bir şey değişti. Artık onu yalnızca oğlum olarak görmüyorum. Hakikaten çok düzgün bir müzisyenle birlikte bir iş yaptım ve bu işin çok hoş yerlere gidebileceğine inanıyorum. Dün bir çekim sırasında, birbirimize karşılıklı müziğimizi söyledik mesela. Ona eşlik ederken oğlumdan diğer bir şey gördüm: Karşımda çok yeterli bir müzisyen vardı.
Aynı sahnede görecek miyiz?
Cihan Erkal Can: Düzenli bir sahne planımız yok lakin denk gelirse, özel yerlerde olabilir. ‘Seans’ ortak stilimizden biraz farklı, daha çok benim dünyama yakın bir modül. O yüzden bu türlü küçük sürprizler formunda, ortada olur tahminen.
Annenin müzisyen olması mesleğine nasıl bir istikamet verdi?
Cihan Can Erkal: Doğrudan irtibat olmadı açıkçası. Konserlerine çok az gittim, 20 defa tahminen. Meskende de müzik yapılmazdı. O yüzden o denli bir tesir hissetmedim. Tahminen fark etmeden bir tesiri olmuştur lakin şuurlu olarak bir yönlendirme ya da etkilenme yaşamadım diyebilirim.
Birsen Tezer: Bence sahnede gördüğü müzisyenlerin kesinlikle bir tesiri oldu. Mesela Erkan Oğur’u, Bülent Ortaçgil’i izlediğinde çok heyecanlanmıştı. O beşerlerle, müzikle iç içe büyümenin kesinlikle bir ilhamı olmuştur.
Cihan’ın müziği meslek olarak seçmesi sizin için ne tabir ediyor?
Birsen Tezer: Ebeveynler genelde “Sanatla ilgilensin lakin hobi olarak kalsın” der ya, ben tam zıddını düşünürdüm. “Keşke benim hissettiklerimi, yaşadıklarımı oğlum da yaşasa” derdim. Doğal değerli olan sevdiği şeyi yapmasıydı. Fakat müziği seçmesi güya bir şeyleri tamamladı içimde. Şu an yaptığı şeyleri hakikaten çok beğeniyorum ve onunla gurur duyuyorum.
Farklı kuşaklardansınız. Müziğe yaklaşımınızda neler benziyor?
Birsen Tezer: Bence tek ortak noktamız, duyguyu çok önemsememiz. İçimizde bir şey uyandırmayan bir kesime kolay kolay yönelmeyiz. Ancak üretim süreçlerimiz çok farklı. Cihan hakikat anı bekliyor, o anın gelmesini istiyor. Benim içinse o denli bir an yok. Başına oturduğumda o süreç başlar.
Cihan Can Erkal: Benim için üretim daha uzun soluklu ve dağınık bir süreç. Bir rutine gereksinimim oluyor. Bazen istesem de istemesem de o masaya oturup bir şeyler yapmam gerekiyor. Anneminki daha içgüdüsel ve anlık.
Anne-oğul olarak bir rutininiz var mı?