Bu çocuklar sahnede bir harika!

Son vakitlerin en çok alkış alan oyunlarından ‘Medea’yı izlemek için geçen hafta Kuvvetli PSM’de yerimi aldım. Hira Tekindor’un uyarlayıp yönettiği oyunun daha birinci dakikalarında havada uçuşan sünger mermiler ve iki kardeşin koşuşturmasıyla kendinizi bir çocuk odasında buluyor ve ilgiyle izlemeye başlıyorsunuz. ‘Medea’, Euripides’in kaleme aldığı klasik bir Antik Yunan trajedisi. Oyun aslında ihanete uğrayan bir bayanın intikam öyküsünü anlatıyor. Hira Tekindor’un çağdaş yorumuyla sahnelenen bu ‘Medea’ ise klasik anlatıyı çağdaş bir atmosferle harmanlıyor.

Oyunda Medea rolündeki Defne Kayalar’a Jasper ve Leon rollerinde dönüşümlü olarak Ayaz Çoban (10), Tarık Sarıyar (13) ile Abdullah Burak Kaya (10) ve Ayaz Gülşen (14) eşlik ediyor.

Başlarda ‘Çocuk oyununa mı geldim’ diye düşünebilirsiniz
fakat oyuncuların performansları karşısında şaşırıp kendinizi çocukların başrolde olduğu etkileyici
bir yetişkin oyununun içinde buluyorsunuz. Biz de izledikten sonra ‘Medea’nın çocuk oyuncularıyla
bir ortaya geldik…

◊ Sahneye birinci çıktığınızda neler hissettiniz?

Ayaz Çoban: Çok heyecanlandım. Oyun başladığında kendimi rolüme bıraktım ve o vücut artık benim değildi, Jasper’ındı.

Tarık Sarıyar: Birinci oyunumda kötü derecede heyecanlanmıştım. ‘Neden oyuncu oldum’ diye kendimi sorgulamaya başlamıştım. Lakin üçüncü sahneden sonra bir rahatlama geldi.

Ayaz Gülşen: Birinci çıktığımda kalbim son süratle atıyor üzereydi. Sonra bir anda bugüne kadar ezberlediğim şeyler eğlenceli bir biçimde akıp gitmeye başladı.

A. Burak Kaya: Oyunun başında yerde yatarken birinci lafımı söyleyene kadar kalbime bir şey oldu.

Hızlı atıyordu, sonra rahatlama geldi. Herkes izliyordu. Çok heyecanlıydı.

◊ Daha evvel oyunculuk deneyiminiz olmuş muydu?

Ayaz Çoban: Tiyatroda birinci deneyimim. Birinci deneyimim olmasına karşın bence kusursuz oynadım. Birçok televizyon projesinde yer aldım. En son ‘Bir Vakitler İstanbul’ dizisinde oynadım.

Tarık Sarıyar: Bu benim birinci deneyimim değil. Şu an iki tiyatroda birden oynuyorum. BKM’de ‘Güldüy Güldüy’de de oynuyorum. Çeşitli dizilerde, reklamlarda, en son ‘Teşkilat’ta oynadım.

Ayaz Gülşen: ‘Vatanım Sensin’, ‘Payitaht Abdülhamid’, ‘Mucize Doktor’, ‘Aziz’ üzere dizilerde oynadım. Şu an ‘Leyla: Hayat, Aşk, Adalet’te de oynuyorum.

A. Burak Kaya: Benim de birinci tiyatro deneyimim değil. Evvelki dönem ‘Güldüy Güldüy’de oynadık. Orası da hoştu. Burası da çok hoş.

◊ Rol arkadaşınız Defne Kayalar’dan ne öğrendiniz?

Ayaz Çoban: Ne kadar usta bir oyuncu olduğunu biliyorum ve kendimi geliştirmek için ona sorular soruyorum. Daha düzgün oynamamız için moral veriyor. 

Tarık Sarıyar: Defne Abla bize gerçek bir anne üzere davranıyor. Her oyundan sonra üçümüz ‘twerk’ dansı yapıyoruz (gülüyorlar).

Burak Kaya: Defne Abla çok hoş oynuyor. Ağladığında hakikaten ağlama hissi veriyor. Oyundan evvel ısınma hareketleri yaptırıyor bize. Her vakit sıhhatimizi düşünüyor.

◊ Sahnede olmak nasıl bir tecrübe? Oyunun hangi anlarını seviyorsunuz?

Ayaz Çoban: Her anı seviyorum.  Dayanılmaz eksiksiz bir his, arkadaşlarım yanımda ve canlı performans vermek çok hoş bir şey.

Tarık Sarıyar: Tiyatroda oynamak değişik bir şey, televizyona çıkmaktan çok daha farklı. Zira canlı, yanılgı yapma talihin yok. Dokuzuncu sahnede Jasper’ı çok güzel bir abi üzere teselli ettiğim anı çok seviyorum.

Ayaz Gülşen: Tiyatroda oynamak diziden daha heyecan verici. ‘Medea’daki en sevdiğim sahne eskrim yaptığımız yer, bana adeta savaşçı bir ruh veriyor.

◊ İlerisi için hayaliniz var mı?

Ayaz Çoban: Oyuncu olmayı çok istiyorum, yeteneğim büyük oyunculukta lakin futbolu da çok düzgün oynuyorum. Futbolu hobi olarak devam ettirip oyuncu da olabilirim.

Tarık Sarıyar: Şu ana kadar bir sürü şey denedim lakin beni en çok içine çeken oyunculuk oldu.
6 yıldır piyano da çalıyorum. Futbolu da çok seviyorum fakat hobi olarak kalsın istiyorum.

Ayaz Gülşen: Büyüdüğümde konservatuvarla devam edip oyunculukta büyük bir adım atmak istiyorum. Hobi olarak futbol, basketbol oynuyorum. Binicilik ve fitness da yapıyorum.

A. Burak Kaya: Ben yüzde 99 oyuncu olmayı hedefliyorum.

‘Onlar benim rol arkadaşlarım, bana çocukluk etmiyorlar’
Defne Kayalar-oyuncu

◊ Çocuk olmaları yaptıkları işte deneyimsiz oldukları manasına gelmiyor, hepsi sorumluluklarının şuurunda oyuncular olarak projeye dahil oldu. Benim için bu tecrübe hiç ‘çocuklarla çalıştığım bir iş’ olmadı yani, daima birlikte uygun bir iş çıkarmaya çalışan bir küme oyuncuyuz.

◊ Çocuklar yaptığımız işin ne büyük bir ayrıcalık olduğunu hatırlattılar bana. O sahnenin üstüne çıkabilecek olan, çıkmak isteyen yüzlerce insan ortasından seçilmişiz ve direktörün bizi seçmiş olmasının bir sebebi var. Sahneye her çıkışımızda bunun hakkını vermemiz, bize “Bu rol senin” dendiğinde yaşadığımız heyecanı ve ne kadar şanslı olduğumuzu hatırlamamız gerekiyor.

◊ Hayatta bugüne kadar yaptığım, yaşadığım, duyduğum, gördüğüm her şeyin oyunculuğuma katkısı oluyor, kesinlikle anneliğin de katkısı olmuştur. Lakin oyuncu arkadaşlarımla olan alakam açısından, hayır. Hatta münasebetimizin istikrarda sürebilmesi için onlarla bir ortada olduğumuz vakitler annelik tarafımı mümkün olduğu kadar kapatıyorum, zira onlar benim rol arkadaşlarım ve bana çocukluk etmiyorlar.

‘İlk haftada bütün oyunu ezberlediler’
Hira Tekindor-yönetmen

◊ Uzun vakittir bu oyunu yönetmek istiyordum lakin çocuk oyuncuların metindeki yoğunluğu beni biraz endişelendiriyordu. 65 dakika boyunca, sahneden hiç çıkmadan koca bir oyunu sırtlayabilecek çocuk oyuncular bulabilir miyim diye çekincelerim vardı. Ancak her şey beklediğimden çok daha âlâ gitti. Oyuncu seçmelerinde dört çok yetenekli çocuk oyuncuyla tanıştık ve takım olarak mükemmel bir ahenk yakaladık.

◊ İlk olarak elbette yetenekli olmaları ve hakikaten bu oyunda oynamayı istiyorlar mı, yoksa ailelerinin zorlamasıyla mı katılıyorlar, bunu anlamak kıymetliydi. Profesyonellikleri, tutkuları ve oyunculuğa olan disiplinli yaklaşımları çok etkileyiciydi. Söylenenleri çok süratli kavrayıp hatta son dakika eklenen ayrıntıları bile unutmadan yapabiliyorlardı. Birinci haftada bütün oyunu ezberlediler. Provalar sırasında onları yönlendirmek çok rahat oldu. Alışılmış, çocuk oyuncu koçumuz ve her provaya gelen psikoloğumuzun takviyesi de bu süreci çok kolaylaştırdı.

‘Odaklanma ve rahatlama teknikleri uyguluyoruz’

Psikolog Ceren Kaymaz

◊ Çocuk oyuncular bir metindeki olayları yetişkinler üzere algılamaz; onlar için oyun, hayal gücüyle şekillenen bir tecrübedir. Fakat ‘Medea’ üzere ağır hisler içeren bir öyküde, ruhsal olarak etkilenmemeleri için özel bir hassasiyet gerekli. Bu yüzden çocukların olayları ferdî olarak içselleştirmemeleri, rollerini gerçek hayattan ayırt edebilmeleri için titizlikle çalışıyoruz. Metni onların anlayabileceği biçimde sadeleştirerek gündelik hayatları üzerinden ele alıyoruz. Olayların dramatik taraflarından çok, sahnelerdeki hareketlere ve hareketlere odaklanmalarını sağlıyoruz. Karakterlerin yaşadığı hisleri ağır bir ruhsal yük haline getirmeden, bir oyun oynuyormuş üzere aktarıyoruz.

◊ Performanslarını en üst seviyeye çıkarmak ve sahne tasasını azaltmak için odaklanma ve rahatlama teknikleri uyguluyoruz. En çok ehemmiyet verdiğim nokta, sürecin her basamağında çocukların birer çocuk olduğunu unutmamak. Tüm takım profesyonel yaklaşımımızın temelinde, çocukları her türlü duygusal ve fizikî ziyandan korumak için itinayla çalışıyoruz.