BİR SORUDAN FAZLASI | Gençliğinizi geri verseler ne yapmak isterdiniz?

Geçtiğimi günlerde bir huzurevinde kalan yaşlılara “21 yaşına dönseniz ne yapmak isterdiniz” diye soruldu. Verdikleri yanıtlar hem üzdü hem de düşündürdü. Verilen yanıtlar hem gülümsetti hem hüzünlendirdi.

Huzurevi sakinlerinden biri “Dünyayı gezmek isterdim” derken bir oburu “Gençlik aşkımla evlenmek isterdim” karşılığını verdi. Evlendiği için pişman olanlar, sevgilisine gitmek isteyenler, öbür ülkede yaşamak isteyenler hatta “Picasso’yla tango yapmak isteyenler bile var.

Yanıtlar farklı olsa da hepsi gençliğimizin değerini bilmemiz gerektiğini, hayallerimizi gerçekleştirmek için çabalamanın kıymetini bir sefer daha gözler önüne serdi.

Biz de ‘Bir Sorudan Fazlası’ serimizde okurlarımıza 50 yaşını aşmış şahıslara “Gençliğinizi geri verseler ne yapmak isterdiniz?” diye sorduk.

‘KENDİMİ İKİNCİ PLANA ATMAZDIM’
Özlem N. (51)

Ben müzikteki üzere ‘Gençliğimi geri verseler bu sefer en çok kendimi severim.’ Daha az üzülür, başıma her şeyi takmazdım. Ailem de dahil kendimi asla ikinci plana atmaz, beni keyifli eden şeyler yapardım. O ne der bu ne der diye düşünmeden canımın istediği çılgınlığı yapardım, artık 50 yaşıma merdiven dayadım ne paraşütle atlayacak cüretim var ne kendime ufak mutluluklar yaratacak vaktim. İş, güç, çocuklar derken yaşadığımı anlamıyorum, her günün bir evvelki günün birebiri. 20’li yaşlarımda yapmayı isteyip de ertelediğim her şey şu anda benim için büyük bir lüks. Onları düşünüp yalnızca iç çekmekten diğer yapacak bir şeyim yok. Kızıma da çocukluğundan beri daima birebir şeyi diyorum. “Aklına ne düşüyorsa, neyin hayalini kuruyorsan ben arkandayım” diyorum. Vakit o kadar süratli akıp gidiyor ki bir bakmışsın 50 olmuşsun.

‘ASLA LAKİN ASLA EVLENMEZDİM’
Nilay (54)

Benim bu hayattaki en büyük pişmanlığım evlenmem. Şu anda boşandım lakin iş işten geçti gençliği elden gitti. Şimdiki aklım olsa üniversite yıllarında şıp diye aşık olduğum adamla evlenmez öteki insanları tanımak için kendime fırsat tanırdım. Elden kaçacakmış üzere yangından mal kaçırır üzere evlenmezdim. Mutsuz giden evliliğimi yürütmek için çabalamazdım. Baba olmayı beceremeyecek bir adamdan çocuk sahibi olmazdım. Evlendim diye işi gücü bırakmazdım. Ailemin her dediğine boyun eğmezdim. Daha isyankâr olurdum. Daha çok sevgilim olurdu fakat asla evlenmezdim. Paramı kılık kıyafete değil daha çok seyahat için harcardım. Anlayacağınız benim hayatım pişmanlıklarla dolu. İnsan bu hayata bir kez geliyor ve yaptığı tercihler tüm hayatını etkiliyor lakin son pişmanlık neye fayda, her şeyin bir bedeli var. Ben de o bedeli ödüyorum işte…

‘KAYBETTİĞİM ANNE BABAMLA DAHA FAZLA VAKİT GEÇİRİRDİM’
Emre D. (57)

Benim bu hayattaki en büyük pişmanlığım ailemle kaliteli vakit geçirememek oldu. Çok uçarı bin gençtim. Lisede başladım ailemden kopmaya. Üniversiteye gidene kadar tıpkı evdeydim fakat yatmadan yatmaya gidiyordum konuta. Annem babam çok lisan döktü, çok üzdüm onları lakin o vakitler ailenden uzaklaşıyor ve arkadaşların en pahalı şeyin oluyor. Üniversitede diğer kentte okudum, tatiller de bile ailemi görmeye gitmiyordum birden fazla vakit. Onlar gelmek istiyordu, işim var diyordum daima. Yani neredeyse yılda bir ay falan onlarlaydım. Sonra iş evlilik derken güzelce uzaklaştım natürel. Yani o hasrete duygusu yoktu nedense o vakitler neden bilmiyorum.

Evlendim ve ailemle tıpkı şehirdeydim ancak tekrar ailemi sık ziyaret etmiyordum. Her aradıklarında sitem ediyorlardı, “Baba olunca anlarsın” dediler lakin o vakit da anlayamadım. Ailemin değerini ne vakit anladım biliyor musunuz? Babamın vefat haberi geldiğinde…

Onlar güya daima varlar, hiç gitmeyecekler, ben ne yaparsam yapayım beni daima sevecekler üzere geliyordu fakat babamın gidişi beni kendime getirdi. Babamı kaybettikten sonra anneme daha çok vakit ayırmaya başladım. Çok daha yakın olduk. Eski günlerin acısını çıkarırcasına yanında olmaya çalıştım lakin maalesef babamdan 1,5 yıl sonra annemi de kaybettim. Ben de gerilerinden yıllardır ağlıyorum lakin nafile… Başımızda kavak yelleri eserken anne babanın değerini, onlarla geçireceğimiz her dakikanın ne kadar kıymetli olduğunu anlamıyoruz. Uçup gittiklerinde ise artık bir değeri kalmıyor.

‘DİZLERİMİN DEĞERİNİ BİLİRDİM’
Fatma M. (73)

Ben gençliğimden beri gezmeyi çok severim. Olağan o vakitler o denli uçağa atlayıp tatillere gitmek çok yaygın değildi lakin yurt içinde gezmek için fırsat kollardım. Farklı kentleri görmek, farklı lezzetler tatmak, o yörelerin kültürlerini tanımak çok hoşuma gidiyordu. Emekli olduktan sonra gezmeye daha fazla vaktim oldu. Yurt dışındaki yerleri de görme fırsatı buldum ancak yaklaşık bir 10 yıldır dizlerim ile ilgili sorun yaşıyorum. Gençlikte uzun müddet üzerinde durduğumuz topuklular, spor yapmama, hareketsiz kalma üzere nedenlerden ötürü yaşıtlarım üzere ben de dizlerimden sorun yaşıyorum. Yeniden de gezmekten vazgeçmiyorum, çeşitlere katılıyorum, her gün binlerce adım atıyorum ancak her seyahatten dönüşte çok ağrım oluyor. Bir hafta dinleniyorum. İşte o vakit gençliğimde neden dikkat etmedim kendime diye hayıflanıyorum. O yaşlara geri dönsem yaşlılığımda daha çok gezeyim diye dizlerimin değerini daha yeterli bilirim.

‘AYRILDIĞIM SEVGİLİMLE EVLENMEK İSTERDİM’
Burak F. (58)

Ben 20’li yaşlarıma dönsem 4 yıl birlikte olduğum sevgilimle evlenirdim. Ufak tefek tartışmalar, ailelerin baskısı, ekonomik kahırlar nedeniyle biten bağıma sıkı sıkıya sarılır, kimseyi dinlemez ve onunla evlenmek isterdim.
İlişkimizin ardında duramadığım için yıllarca pişmanlık duydum ancak iş isten geçti doğal. İkimiz de apayrı yollara saptık. Ben mutsuz bir evlilik yürütüyorum, hala o günlere dair pişmanlık duyuyorum fakat duyduğuma nazaran onun çok keyifli bir evliliği varmış. Onun için daha güzel olmuş ayrılmamız fakat benim hayatımdaki en büyük pişmanlık olarak listenin en zirvesinde yerini koruyor. Gençlikte kimi şeylerin muhakemesini yapamıyor, daha yüzeysel düşünüyoruz. Aklımız beş karış havada geziyoruz fakat asıl o vakitlerde bize akıl lazım ki bu günlerimize yatırım yapalım.

‘DAHA ÇOK SEYAHAT EDERDİM, DAĞ ZİRVE GEZERDİM’
Zehra (61)

Ah ah keşke gençlik yıllarına dönebilsem o kadar çok seyahat ederdim ki kimse beni meskene sokamazdı. O denli çok varlıklı değildik fakat gezmek için o kadar büyük paralara gereksinim yok. Trene, otobüse atlayıp nerelere gidebilirdim lakin o yıllarda hiç yerimden kıpırdamadım. Aslında daima arkadaşlarımdan duyuyordum fakat hamasetli değildim. Artık bayramdan bayrama memlekete lakin gidebiliyoruz. TV’deki programlarda gezdiğimiz gördüğümüz yerlerle avunmaya çalışıyoruz. O günler geri gelse her hafta sonu bir yerlere giderdim, dağ zirve gezerdim.

‘DAHA AZ YER; DAHA ÇOK SPOR YAPARDIM’
Sevda B. (51)

Gençliğimi geri verseler daha az yerdim, daha çok spor yapardım, sigara ve içki kullanmaz hoş beslenirdim, daha çok kitap okurdum. Ben en hoş yıllarımı daima kilolu olarak geçirdim. Hiç de kilomu vereyim diye çabalamadım. Rahatsızlık duyuyordum lakin yeniden de yemeyi çok sevdiğim için mahzur olmuyordum kendime. O kilolar o denli yapıştı üstüme artık istesem de veremiyorum. Artık kilolu gençleri görünce ‘Gençken verin şu kiloları sonra veremiyorsunuz ben canlı örneği karşınızda’ diyorum.

O yıllarda fit, bakımlı, keyifli, daha bilgili ve kültürlü bir genç kız olmayı çok istedim.

‘GENÇLİK YILLARIMA DÖNSEM TEKRAR TIPKI BEN OLURDUM’
Nermin (56)

Ben o vakit ne yaptıysam yeniden birebirini yapardım. Yaptığım şeylerden pişmanlık duyması hiç sevmem, yapmadığım için pişman olacağımı düşündüğüm bir şey varsa da elimden geldiğince yapmaya çalışırım. Çok sevgilim oldu lakin hiçbiri ile evlenmedim. Gençliğime geri dönsem yeniden hiçbiri ile evlenmezdim. Çocuk sahibi olmadım hala hiç pişman değilim. Bankada çok param yok, hayatım boyunca para biriktirmeyi bilemedim, yarını düşünmeden harcadım. Ne istediysem buldum buluştırdum aldım. Tekrar o çok kazandığım yıllara geri dönsem yeniden bu türlü para harcardım. Çok gezdim gezmeye de devam ediyorum. O günlere dair diyebileceğim tek keşkeli cümle ‘Keşke daha çok gezseydim’ olabilir.