Şara Kaplan: Bize ait olan şeyler bir gün gelip bizi buluyor
Geçen yıl BaBala TV’nin ‘Saygı 1’ konseriyle Sertab Erener’e adanmış özel bir gece gerçekleşmişti. Aleyna Tilki, Karsu, Melek Mosso, Mirkelam üzere pek çok ünlünün Erener’in klasikleşmiş müziklerini seslendirdiği gecede, sahneye çıkan bir isim dikkatleri üzerine çekti: Şara Kaplan… Online halk oylamasını kazanarak ünlü isimlerle ‘Saygı 1’ gecesinde sahneye çıkmaya hak kazanan Kaplan, samimi halleri ve güçlü sesiyle gecenin en çok konuşulanlarından oldu. O gece sahneye birinci adımını atmakla kalmadı, Sertab Erener’in karşısında onun ‘Bipolar’ müziğini söyleme heyecanını da tattı. Adıyaman’da yaşayan genç yetenek o geceden sonra da toplumsal medya hesabında (@sharakhaplan) paylaştığı ve müzik söylediği görüntülerle ilgi görmeye devam etti. Onunla hayallerini ve müzik seyahatini konuştuk.
◊ İsminizi ‘Saygı 1’ projesiyle duyduk. Yollarınız nasıl kesişti?
Kendimi bildim bileli etrafımdan, sesimi profesyonel manada kullanmam gerektiği tarafında tavsiyeler alıyordum. Lakin içimde bir yerlerde bunun gerçek yol olmadığına dair kök salmış bir inanç vardı. Mühendisliğin ses sanatkarı olmaktan daha değerli görüldüğü bir nizamda büyüdüm. Bir gün arkadaşım Burcu, müsabakanın linkini gönderdi ve beni katılmaya teşvik etti. Birinci etapta çekindim diyebilirim. Fakat sonrasında hissedebildiğim bir şarkıyı linke yüklemeye karar verdim. Kazanmayı değil, yalnızca bu sürecin kesimi olmayı umarak müracaatımı yaptım. Lakin kaderimden kaçamadım… Sanırım nitekim ne kadar uzaklaşmaya çalışsak da bize ilişkin olan şeyler bir gün gelip bizi buluyor.
◊ ‘Bipolar’ müziğini seçmenizin bir sebebi var mı?
Kadere inanır mısınız bilmem fakat ben bu süreçle birlikte yalnız olmadığımı derinden hissetmeye başladım. Şarkının sözleri ve yaşadıklarım adeta tekrar doğuşumun ince ince işlenmiş evreleri gibiydi. Şarkı seçimi yaparken en çok dinlenen, en tanınan modüllerden çok hislerime dokunan bir kesim aradım. Müzik kelamlarını incelerken ‘Bipolar’la karşılaştım. Dinlemeye devam ettikçe sözleri beni daha da içine çekti. O gün içimde biriktirdiğim, söylemekten korktuğum her şeyin bu müzikte yer aldığını fark ettim. “Çok üstüme gelme hayat, ben de insanım” demeye o denli çok gereksinimim vardı ki… Bu şarkıyı seçince artık beni kimse durduramazdı.
‘O AN GELDİ Mİ?’
◊ Sertab Erener’in karşısında onun müziğini söylerken neler hissettiniz?
O gün hayatımda birçok birincisi yaşadım. Birinci kere İstanbul’a gittim, birinci sefer uçağa bindim ki birçok insanın korktuğu bu tecrübe, benim için bir birinciydi. Dahası, bu benim birinci sahne performansımdı. Ve tahminen de yazgının farklı bir oyunuydu zira Sertab Erener konserine birinci defa, onun karşısında sahne alarak katılmış oldum. Sahneye çıktığımda müzik sonrası bir konuşma yapmam gerektiğini bilmiyordum. O an içimden gelen birinci cümleyi söyledim: “Evet, tahminen Sertab Erener konserine katılma bahtını bugüne kadar elde edemedin Şara, fakat bugün onun karşısında, onun müziğini söyleme onuruna erişiyorsun.” Ne hissettiğimi birkaç sözle özetlemem imkânsız. Aklımdaki tek soru şuydu: Hayat bana ne anlatmak istiyor? Yıllarca savaştığım o an nihayet gelmiş olabilir mi?
◊ Müzikle nasıl bir bağınız var? Eğitim aldınız mı?
Müzik konusunda hiçbir eğitimim olmadı ancak her vakit bu türlü bir eğitim almayı diledim. Annem emekli öğretmen. Çalıştığı devirde öğretmenler odasında çalan Türk sanat müziğine eşlik ederken bir müzik öğretmeni ritme olan duyarlılığımı fark etmiş ve anneme söylemiş. O günden beri müzikle aramda görünmez fakat çok güçlü bir bağ olduğunu hissediyorum. Sesim benim en yakın arkadaşım üzere. Söylemek istediklerimi tabir etmenin bir biçimi.
◊ İsminizin manası nedir?
Annem, Urfa’da okumak için kendi savaşını yürüten bir bayan öyküsünün anlatıldığı, 1999 imali ‘Şara’ isimli bir sinemadan esinlenmiş. Manası için de birçok şeye rastladım, Sümerce ‘savaş tanrısı’; Arap bir arkadaşım ‘sembol’ manasına geliyor demişti, ‘şafakta parıldayan su’, ‘şehir’ diyen de oldu.
◊ Toplumsal medya hesabınızda göz önünde olmak, müzik kesimiyle ilgili gelen yorumlar üzerinden açıklama yapmıştınız. Yorumlarla ilgili sizi ne rahatsız etti?
Toplum bize daima tıpkı yolu dayatıyor. Herkesin alışık olduğu şeyi görmeyi, duymayı istemesi sanatın özünü yitirmesine neden oluyor. Ben bu tertibe karşıyım. Toplum sanatı değil, sanat toplumu şekillendirmeli. Ben sanatımı oburlarının isteklerine nazaran şekillendirmek, onu kıymetsizleştirmek ve kendimden uzaklaşmak istemiyorum. Beşerler beni, ben olduğum için, sanatımı kendi özgünlüğümle icra ettiğim için sevsinler istiyorum. Sahne ardında dahi sanattan çok ticari dertlerin ön planda olduğunu hissettim. Bu da kurduğum hayallerin kırılmasına neden oldu. Daima sevilmek için rol yapma fikri kulağa hayat uzunluğu sürecek bir travma üzere geliyor. Müzik benim kendimle konuşabildiğim, kendim olabildiğim yer. Bu yüzden ondan uzaklaşmayı asla göze alamam.
‘SAMİMİ BİR YOLCULUK’
◊ Müzik söylemeye devam etmek istiyor musunuz? Nasıl bir müzik mesleği hayal ediyorsunuz?
İstemek sözü bu isteğimi tabir etmeye yetmez. Bilim ve sanat istikrarını içinde barındıran, samimi ve özgür bir seyahat hayal ediyorum. Toplumun beklentilerini karşılamaktan öte, onları güzelleştiren bir müzikle ilerlemek istiyorum. Müziğin dostluk, anlayış ve şifa getirdiği bir yolda, taleplere nazaran değil, kendi gerçekliğimi tanıma fırsatı bulduğum bir meslek düşlüyorum.
ADIYAMAN’DA BİR ODADAN DOĞAN HAYAL
◊ Müzik dışında öteki neler yapıyorsunuz?
Adıyaman’da yaşıyorum. Yeni mezun bir yazılım mühendisiyim. Burada yapabildiğim en manalı şey odamda vakit geçirmek. Dört duvar ortasında bazen bir söyleşiye katılıyorum, bazen iç dünyamda o söyleşinin yıldızı oluyorum. Yüksek lisansa hazırlanıyorum. Fakat aceleye getirmiyorum. Ne kadar istersek isteyelim, yazgı ağlarını örmüşse ve ağların çözüleceği vakit gelmemişse, hiçbir gayret işe yaramıyor. Kendime vakit ayırıyorum, ailemi anlamaya çalışıyorum. İçimdeki olgun küçük kızı kaybetmemek ismine çaba veriyorum. Hayatı ıskalamamaya itina gösteriyorum.
◊ Deprem sonrası Adıyaman’da hayat nasıl değişti?
Şehirdeki toz bulutlarına seslenmek istiyorum: Lütfen artık bizi insan yerine koyun ve bu kenti terk edin. Temel hakkımız olan pak havaya bile erişemiyoruz (gülüyor). Zelzeleden sonra kent ıssızlaştı, kendi kentime bile yabancılaştım… Ancak inanıyorum ki daha güçlü bir halde küllerimizden doğacağız.
