‘Evrenimiz çok pozitif, biraz düşsel, bir çeşit ütopya gibi…’
İKSV’nin düzenlediği Gezgin Salon Şenliği bu yıl özel bir performansa mesken sahipliği yapacak. İkonik albümleri ‘Moon Safari’nin 25’inci yılını çıktıkları turneyle taçlandıran Fransız elektronik müzik ikilisi AIR, 28 Haziran Cumartesi günü Parkorman’da olacak.
Nicolas Godin and Jean-Benoît Dunckel’den oluşan ikili, 1998 yılında yayımladıkları birinci albümleri ‘Moon Safari’yle büyük bir muvaffakiyete imza atarken tanınan kültürde de unutulmaz bir iz bıraktılar. ‘Sexy Boy’, ‘Kelly Watch The Stars’ ve ‘All I Need’ üzere hitleri barındıran ‘Moon Safari’ müzik tarihinin tekrar tekrar dinlenen albümleri ortasında özel bir yere sahip.
– Geriye dönüp baktığınızda ‘Moon Safari’nin yakaladığı popülerlik sizin için bir lanet mi yoksa lütuf muydu?
Nicolas Godin: O vakit için büyük bir başarıydı. Akabinde ‘The Virgin Suicides’ (Masumiyetin İntiharı) sinemasının müzikleri için stüdyoya geri döndük. Ve bu sayede ikinci albüm yapmaktan daha az baskı hissettik üzerimizde. Zira sinema müziği yapmanın bir vazife tarifi, çerçevesi var. Zihinsel olarak birinci albümün müsaadeden gitme zorunluluğunu bir kenara bırakabilme talihimiz oldu.
– Kariyeriniz boyunca müziğinizin masumiyetini müdafaayı nasıl başardınız?
Nicolas Godin: Stüdyoya girip her şeyi unutmak ve orada güya yatak odasındaki bir gençmişsin üzere hissetmek büyük bir armağan. ‘Moon Safari’yi yaptıktan sonra artık birebir şeyleri tekrarlamamaya karar verdik, zira yeni teknolojiler, enstrümanlar bizi heyecanlandırıyordu. İkinci albümde ‘Moon Safari’deki hiçbir ekipmanı kullanmadık. Üçüncü albümde de tıpkı biçimde… Synthesizer’lar, bilgisayarlar, yazılımlar, basgitarlar… Hepsini değiştirdik. Aslında garip olan, ‘Moon Safari’yle bir biçimimiz olmuş üzere görünmesi zira bir daha asla o usulü tekrar etmedik.
– Birçok kişi AIR müziğini pazar sabahları dinlediğini söylüyor. Bense uzun bir gecenin sonunda yatmadan dinlemeyi çok seviyorum. Tıpkı inançlı bir limanda olmak üzere…
Nicolas Godin: Evet, müzik yapmak benim için de inançlı bir alan sanırım. Bilhassa de stüdyoda olmak ve dünyadan kopmak nitekim çok inançlı bir his veriyor bana. Ben, senden çok daha yaşlı bir kuşaktanım, o vakitler kendi inançlı alanımızı kendimiz inşa etmek zorundaydık, aksi takdirde olmazdı. Lakin bir gün Paul McCartney’yle (The Beatles) tanıştım ve bana “AIR akşam için müzik yapıyor, değil mi” diye sordu. Ben de “Evet, tam olarak bu” dedim (gülüyor). Yani az evvel söylediğini düşününce bu çok komik.
– 24 yıl evvel yaptığınız, robotik seslerin olduğu ‘How Does It Make You Feel?’ (Bu Sana Nasıl Hissettiriyor?)parçası yapay zekâyı tartıştığımız şu günlerde sık sık aklıma geliyor. Siz de bu gelişmeleri takip ediyor musunuz?
Nicolas Godin: Yapay zekâyla ilgili sorun, çok süratli gelişiyor olması. Altı ay evvel yapay zekâyla birtakım müzikler yaptım ancak şimdiden kulağa eski gelmeye başladı. Gelişim çok süratli. Bu enteresan lakin korkutucu da.
– Gençken ‘Kelly Watch The Stars’ müziğinizdeki üzere yıldızlara bakardık, şimdiki gençler telefon ekranına bakıyor. Bu geleceğe dair umutsuzluğun işareti mi?
Jean-Benoît Dunckel: Evet, gençlerin geleceğe dair umudu kalmadığını düşünüyorum. Bu çok üzücü. Lakin birebir vakitte güce de inanmıyorlar. Eski jenerasyonlara inanmıyorlar. Bu olağan zira toplumsal medya ve bilgi akışı yoluyla gelecek çok karamsar halde sunuluyor genç kuşaklara. Hayal kurmaya ve kendi acı gerçekliklerinden kaçmaya muhtaçlıkları var. İşte bu yüzden biz müzisyenler buradayız; uygun titreşimler gönderebiliriz ve bu umut verici olabilir. Sanatkarlar için büyük bir gelecek var ve tahminen AIR için de, zira bizim cihanımız çok müspet, biraz düşsel, bir çeşit ütopya üzere. Seyirciye sunduğumuz bir nevi küçük bir cennet.
– Charli XCX ile ‘Cherry Blossom Girl’ müziğinizi sahnede seslendirdiniz. Z Nesli bir sanatkarla çalışmak nasıldı?
Nicolas Godin: Çok tanınan bir isim. Sahnedeyken gençler o denli yüksek sesle bağırıyordu ki;
kendimi duyamadım. Çalarken yanlışsız kanalı bulmam zorlaştı. Çok çılgıncaydı. Gerçek bir yıldız olmanın nasıl bir şey olduğunu orada fark ettim; insanların çığlık attığı biri olmak… Lakin çok nazik bir insan.
Jean-Benoît Dunckel: Bence (Charli XCX) genç kuşaklar için gerçek bir ikon. Özgür görünüyor ve bilhassa genç kızların hayalini kurduğu bir karakter zira kendine has bir kişiliği var. Bazen biraz savruk ya da provokatif olabiliyor. Beşerler bunu seviyor zira onlar da o denli olmak istiyor. Özgür olmak, istediklerini yapmak istiyorlar.
– Yeni kesimler yapmak üzerine planlarınız var mı?
Nicolas Godin: Hayır, yeni müzik kaydetme planımız yok. Konser vermeyi tercih ediyoruz.
Jean-Benoît Dunckel: Geçmişle yarışmak güç. Birtakım beşerler eski seslere sanırım çok bağlı. Biz sanatsal olarak bundan kaçmak istiyoruz. Eski üzere mi yapmalıyız yoksa yeni mi? Bunu anlamak güç. Bazen insanları şaşırtmak istersiniz ancak bu hayal kırıklığı yaratır. Lakin ferdî olarak, evvelkiler üzere bir şey yapmaya çalışmaktansa insanları şaşırtarak hayal kırıklığı yaratmayı tercih ederim. Zira bir sanatkarın yolu sürekli değişmektir.
‘İSTANBUL BİR TARİH OKULU GİBİ’
– Konser için İstanbul’a geldiğinizde burada vakit geçirme fırsatınız olacak mı?
Jean-Benoît Dunckel: Olmayacak zira sonraki gün Atina’ya geçeceğiz. İstanbul çok büyülü bir kent bence. Batı’nın son, Asya’nın ilk şehri. Bir tarih okulu üzere. Öbür dünyaya açılan bir kapı üzere. Birçok kültürün kesişim noktası. Tıpkı vakitte bizim için çok mistik ve manevî. Farklı kiliseleri, dinleri görebiliyorsunuz. Çok enteresan. Paris’ten çok farklı, biraz gizemli, çokça ilham verici.
